اين قرارداد بين شركت ملي نفت ايران كه از اين به بعد "طرف اول" خوانده ميشود و گروه شركتهايي مركب از اعضاء زير: تايد واتر اويل كمپاني (شركتي كه به موجب قوانين دلاوار از كشورهاي متحده آمريكا تشكيل يافته و موجود است). اسكلي اويل كمپاني (شركتي كه به موجب قوانين دلاوار از كشورهاي متحده آمريكا تشكيل يافته و موجود است). سانري دي اكس اويل كمپاني (شركتي كه به موجب قوانين دلاوار از كشورهاي متحده آمريكا تشكيل يافته و موجود است). دي سوپريور اويل كمپاني (شركتي كه به موجب قوانين دلاوار از كشورهاي متحده آمريكا تشكيل يافته و موجود است.) كرمكگي اويل اينداستريز اينكورپوريشن (شركتي كه به موجب قوانين دلاوار از كشورهاي متحده آمريكا تشكيل يافته و موجود است). ريچفيلد اويل كورپوريشن (شركتي كه به موجب قوانين دلاوار از كشورهاي متحده آمريكا تشكيل يافته و موجود است). سيتيز سرويس كمپاني (شركتي كه به موجب قوانين دلاوار از كشورهاي متحده آمريكا تشكيل يافته و موجود است). و از اين پس به عنوان طرف دوم ناميده ميشوند منعقد ميگردد طرفين صريحاً توافق دارند كه حقوق و منافع طرف دوم به طور مشاع متعلق به هر يك از شركتهاي مذكور فوق ميباشد. نظر به اين كه طرف اول مايل است توليد و صدور نفت ايران را افزايش دهد به طوري كه منتج به حصول منافع بيشتري براي ايران گردد و اين منظور هرچه زودتر عملي شود. و نظر به اين كه طرف اول به موجب قانون نفت نهم مرداد 1336 اجازه عقد اين قبيل قراردادها را دارد. و نظر به اين كه طرف دوم سرمايه و صلاحيت فني و تخصص اداري لازم براي اجراي عمليات مشروحه زير را دارا ميباشد. و مخصوصاً بازارهاي لازم براي فروش نفتي كه در نتيجه عمليات مزبور به دست آيد در اختيار دارد و نظر به اين كه طرفين قصد دارند مقررات اين قرارداد با صميميت و حسن نيت به موقع اجرا گذارده شود عليهذا بدين وسيله بين طرفهاي اول و دوم به قرار زير توافق حاصل شد.