‌كنوانسيون بازل درباره كنترل انتقالات برون‌مرزي زباله‌هاي مضر و دفع آنها

‌مقدمه
 ‌اعضاء اين كنوانسيون.
‌با علم به زيان احتمالي زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله و انتقال برون‌مرزي آنها براي سلامت انسان ،
‌با توجه به تهديد روزافزون سلامت انسان و محيط زيست از ايجاد و پيچيدگي زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله و انتقال برون‌مرزي آنها،
‌و نيز با توجه به اين نكته كه مؤثرترين طريق حفظ سلامت انسان و محيط زيست در خطرات عارض از اين گونه زباله‌ها، تقليل ايجاد آنها به حداقل از‌لحاظ كمي و كيفي و نتيجتاً كاهش خطر بالقوه آنها مي‌باشد،
‌با اعتقاد به اين كه دولتها بايد تدابير لازم را اتخاذ نمايند تا در اداره زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله، از جمله انتقال و دفع برون‌مرزي آنها حفظ سلامت‌انسان و محيط زيست، در هر جا كه دفع شود مد نظر باشد،
‌با در نظر گرفتن اين نكته كه دولتها بايد اطمينان حاصل كنند كه عوامل ايجاد زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله وظايف خود را به نحوي انجام دهند كه‌حفظ محيط زيست، در هر جا كه زباله‌ها دفع مي‌شود، مورد توجه باشد،
‌با علم كامل به اين كه هر دولتي اين حق مطلق را دارد كه از ورود و دفع زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله در سرزمين خود جلوگيري نمايد، ‌
و نيز با توجه به تمايل روزافزون دولتها، به ويژه كشورهاي در حال رشد، به جلوگيري از انتقالات برون‌مرزي زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله بر سرزمين‌خود،
‌با اعتقاد به اين كه زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله بايد تا جايي كه حفظ محيط زيست ايجاب مي‌كند، در همان كشوري دفع شود كه زباله‌ها در آن جا‌ايجاد شده است،
‌با اطلاع از اين كه انتقالات برون‌مرزي زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله، از كشور محل ايجاد آنها به كشوري ديگر بايد فقط تحت شرايطي مجاز دانسته‌شود كه سلامت انسان و محيط زيست آن جا را به خطر نيندازد و نيز اين انتقالات با مفاد اين كنوانسيون مطابقت داشته باشد، ‌
با توجه به اين كه تشديد نظارت در انتقالات برون‌مرزي زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله موجب اداره صحيح آنها از لحاظ زيست محيطي و نيز تقليل‌حجم اين گونه انتقالات برون‌مرزي خواهد گرديد، ‌با اعتقاد به اين كه دولتها براي مبادله صحيح اطلاعات درباره كنترل انتقالات برون‌مرزي زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله به سرزمينهاي ديگر تدابيري‌اتخاذ نمايند، ‌
با در نظر گرفتن اين كه برخي از موافقتنامه‌هاي منطقه‌اي و نيز بين‌المللي، متعرض مسأله حفظ و حمايت محيط زيست در رابطه با انتقال كالاهاي‌خطرناك شده‌اند،
‌با توجه با اعلاميه كنفرانس سازمان درباره محيط زيست انسان (‌استكهلم 1972) رهنمودها و اصول براي اداره صحيح زباله‌هاي مضر جهت حفظ‌محيط زيست،
(‌قاهره) مصوب شوراي سرپرستي برنامه محيط زيست سازمان ملل (UNEP) طي قطعنامه شماره 14.30 مورخ 17 ژوئن 1987،‌توصيه كميته كارشناسان سازمان ملل درباره انتقال كالاهاي مضر (‌كه در سال 1957 تدوين شده و هر دو سال يك بار آن را به روز درمي‌آورند)، ‌توصيه‌ها، اعلاميه‌ها، مدارك و مقررات مربوط كه در سيستم سازمان ملل تنظيم و تصويب گرديده و كارها و مطالعات انجام شده در سازمانهاي منطقه‌اي‌و بين‌المللي، ‌نظر به روح، اصول، اهداف و وظايف منشور جهاني براي طبيعت، مصوب مجمع عمومي سازمان ملل در سي و هفتمين اجلاس خود (1982) به‌عنوان نظام اخلاقي مربوط به حفظ محيط زيست انسان و حفاظت از منابع طبيعي. ‌
با تأييد اين كه دولتها مسئول ايفاي تعهدات بين‌المللي خود در رابطه با حمايت از سلامت انسان و حفظ و حمايت محيط زيست هستند و به موجب‌حقوق بين‌الملل مسئوليت دارند،
‌با علم اين كه در صورت نقض عملي مفاد اين كنوانسيون يا هر پروتكل مربوط به آن حقوق بين‌الملل مربوط به معاهدات قابل اجراء خواهد بود،
‌با آگاهي از نياز به ادامه توسعه و استفاده از تكنولوژيهايي كه از لحاظ سلامت محيط زيست زباله كمتري توليد مي‌كنند و اتخاذ شيوه‌هاي صحيح‌بازپروري، خانه‌داري مناسب و سيستم‌هاي مطلوب اداره زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله به منظور كاهش ايجاد آنها به حداقل. ‌
و نيز با علم به توجه فزاينده جهاني به لزوم كنترل شديد انتقال برون‌مرزي زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله و نياز به كاهش اين گونه انتقالات، در حد‌امكان، به حداقل، ‌با نگراني از مسأله انتقالات غير قانوني برون‌مرزي زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله،
 و نيز با در نظر گرفتن امكانات محدود كشورهاي در حال رشد براي‌اداره زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله، ‌با آگاهي از لزوم ترغيب انتقال تكنولوژي براي اداره صحيح زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله‌اي كه در محل ايجاد مي‌شود، خاصه به كشورهاي در حال‌رشد طبق روح رهنمودهاي قاهره و قطعنامه شماره 14.16 شوراي سرپرستي UNEP درباره ترغيب انتقال تكنولوژي مربوط به حمايت از محيط‌زيست. ‌
و نيز با علم به اين كه زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله بايد طبق كنوانسيونهاي بين‌المللي و توصيه‌هاي مربوط انتقال يابد،
 ‌و نيز با اعتقاد به اين كه انتقال برون‌مرزي زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله بايد فقط هنگامي مجاز دانسته شود كه انتقال و نهايتاً دفع اين گونه زباله‌ها از‌لحاظ زيست محيطي بي‌ضرر است،
و با تصميم به محافظت از سلامت انسان و محيط زيست از طريق كنترل شديد در مقابل اثرات زيانباري كه ممكن‌است از ايجاد و اداره زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله حادث شود، به نحو ذيل توافق نمودند،