ماده 6 ـ
انتقال برون‌مرزي بين اعضاي كنوانسيون.
1 ـ كشور صدور بايد كتباً و از طريق مرجع صالح كشور صدور، مرجع صالح كشورهاي ذينفع را از هر گونه انتقال برون‌مرزي زباله‌هاي مضر يا ساير‌انواع زباله كه در نظر دارد انجام دهد مطلع سازد، يا از ايجادكننده يا صادركننده زباله‌ها بخواهد كه چنين اقدامي را به عمل آورد. اين گونه اطلاعيه بايد‌محتوي مطالب و اطلاعات مذكور در الحاقيه 5 الف و به زبان قابل قبول كشور ورود باشد. فقط يك اطلاعيه بايد به هر كشور ذينفع ارسال گردد.
2 ـ كشور ورود بايد كتباً به كشور اطلاع‌دهنده پاسخ دهد و موافقت خود را تحت شرايطي يا بدون قيد و شرط اعلام دارد، از اجازه انتقال امتناع ورزد يا‌اطلاعات بيشتري درخواست نمايد. يك نسخه از پاسخ نهايي كشور ورود بايد به جاي مراجع صالح كشورهاي ذينفع كه اعضاي كنوانسيون هستند‌ارسال گردد.
3 ـ تا زماني كه كشور صدور تأييد كتبي مبني بر موارد ذيل را دريافت نكرده است نبايد به ايجادكننده يا صادركننده زباله اجازه شروع انتقال برون‌مرزي را‌بدهد.
الف ـ اطلاع‌دهنده موافقت كتبي كشور ورود را دريافت كرده است. و
ب ـ اطلاع‌دهنده تأييديه وجود قرارداد بين صادركننده و دفع‌كننده را، كه طي آن اداره صحيح زيست محيطي زباله‌هاي مورد نظر تصريح گرديده است،دريافت نموده است.
4 ـ هر كشور عبور عضو كنوانسيون بايد فوراً وصول اطلاعيه را به طرف اطلاع‌دهنده اعلام دارد. اين كشور مي‌تواند متعاقباً ظرف شصت روز موافقت‌خود را با انتقال زباله تحت شرايطي يا بدون قيد و شرط كتباً به آگاهي طرف اطلاع‌دهنده برساند يا از دادن اجازه امتناع ورزد و يا درخواست اطلاعات‌اضافي بنمايد. كشور صدور نبايد تا موافقت كتبي كشور عبور را دريافت نكرده است اجازه انتقال برون‌مرزي را بدهد، ولي هر گاه در هر زمان يك عضو‌كنوانسيون تشخيص دهد كه موافقت كتبي قبلي ـ يا به طور كلي و يا در موارد خاص ـ براي عبور زباله‌هاي مضر يا ساير انواع زباله ضرورت ندارد، يا‌هر گاه شرايط را تغيير دهد، بايد طبق ماده 13 فوراً اعضاي ديگر كنوانسيون را از تصميم خود مطلع سازد. در اين صورت اگر ظرف مدت شصت روز از‌تاريخ وصول اطلاعيه‌اي كه توسط كشور عبور داده شده است، كشور صدور پاسخي دريافت نكند، كشور صدور مي‌تواند اجازه شروع صدور زباله را از‌طريق كشور عبور صادر نمايد.
5 ـ در موردي كه انتقال برون‌مرزي زباله فقط طبق قوانين كشور صدور مضر شناخته شده باشد،
الف ـ الزامات بند 9 اين ماده كه شامل حال واردكننده يا دفع‌كننده و كشور واردكننده مي‌شود، و با اعمال تغييرات لازم در مورد صادركننده و كشور‌صدور نيز قابل اجراء مي‌باشد.
ب ـ در صورتي كه كشور ورود يا كشورهاي ورود و عبور كه اعضاء كنوانسيون هستند، زباله را مضر تشخيص داده باشند، الزامات بندهاي 1 و 3 و 4 و6 اين ماده كه شامل حال صادركننده و كشور صدور مي‌باشد، با اعمال تغييرات لازم در مورد واردكننده يا دفع‌كننده و كشور ورود نيز قابل اجراء خواهد‌بود، يا
پ ـ هر گاه فقط كشور عبور اين زباله‌ها را مضر تشخيص داده باشد، مفاد بند 4 شامل حال آن كشور خواهد بود.
6 ـ كشور صدور مي‌تواند ، در صورت موافقت كتبي كشورهاي ذيربط، در موارد زير به ايجادكننده يا صادركننده اجازه دهد كه از يك اطلاعيه كلي‌استفاده كند. در موردي كه زباله‌هاي مضر يا ساير انواع زباله‌اي كه خصوصيات فيزيكي و شيميايي آنها تغيير نمي‌كند، زباله‌ها به طور مرتب از طريق‌گمرك خروج معين و واحد كشور صدور، از طريق گمرك ورود معين و واحد كشور ورود و در مورد عبور از طريق گمرك ورود و خروج معين و واحد‌كشور يا كشورهاي عبور براي دفع‌كننده معين و واحد ارسال مي‌گردد.
7 ـ كشورهاي ذيربط مي‌توانند موافقت كتبي خود را مبني بر استفاده از يك اطلاعيه كلي مذكور در بند 6 در صورت ارائه برخي اطلاعات مانند مقادير‌دقيق يا ليست ادواري زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله‌اي كه ارسال خواهد شد اعلام دارند.
8 ـ ممكن است اطلاعيه كلي و موافقت كتبي مورد اشاره در بندهاي 6 و 7 شامل محموله‌هاي متعدد زباله‌هاي مضر يا ساير انواع زباله طي يك دوره‌حداكثر 12 ماه باشد.
9 ـ اعضاء كنوانسيون بايد بخواهند كه هر شخصي كه مسئول انتقال برون‌مرزي زباله‌هاي مضر يا ساير انواع زباله است مدرك انتقال را به محض تحويل‌يا دريافت زباله‌هاي مورد نظر امضاء نمايد. آنها همچنين بايد بخواهند كه دفع‌كننده دريافت زباله‌ها را توسط دفع‌كننده و در زمان مناسب و تاريخ خاتمه‌دفع را، همان گونه كه در اطلاعيه مشخص شده است، به اطلاع صادركننده و مرجع صالح كشور صدور برسانند. هر گاه اين امر به اطلاع كشور صدور‌نرسيده باشد مرجع صالح كشور صدور يا صادركننده بايد كشور ورود را مطلع سازد.
10 ـ اطلاعيه و پاسخ مندرج در اين ماده بايد به مرجع صالح اعضاي ذيربط، يا در مورد كشورهاي غير عضو به هر مرجع دولتي مناسب، تسليم شود.
11 ـ هر انتقال برون‌مرزي زباله‌هاي مضر يا ساير انواع زباله بايد تحت پوشش بيمه، يا هر گونه ضمانت‌نامه‌اي قرار گيرد كه كشور ورود يا كشور عبور كه‌عضو كنوانسيون هستند مناسب تشخيص دهند.
