ماده 4 ـ
تعهدات عمومي
1 ـ
الف ـ اعضايي كه از حق خود در منع ورود زباله‌هاي مضر يا ساير انواع زباله براي دفع استفاده مي‌كنند بايد اعضاي ديگر را از تصميم خود طبق ماده 13آگاه سازند.
ب ـ اعضاء كنوانسيون مي‌توانند صدور زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله را به كشور اعضايي كه ورود اين گونه زباله‌ها را منع كرده‌اند، هنگامي كه به‌موجب بند فرعي (الف) فوق مطلع شده‌اند منع نمايند يا، صدور آن را اجازه ندهند.
پ ـ اعضاء كنوانسيون مي‌توانند صدور زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله را، هر گاه كشور واردكننده كتباً در مورد خاصي از ورود زباله موافقت نكرده‌باشد، و در صورتي كه كشور واردكننده ورود اين گونه زباله را منع ننموده باشد، منع كنند، يا اجازه ندهند.
2 ـ هر عضو كنوانسيون بايد تدابير مناسب را جهت موارد ذيل اتخاذ نمايد.
الف ـ حصول اطمينان از اين كه ايجاد زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله در كشور خود به حداقل كاهش يابد، در اين مورد بايد جنبه‌هاي اجتماعي،تكنولوژيكي و اقتصادي مد نظر باشد،
ب ـ حصول اطمينان از داشتن امكانات كافي دفع زباله، براي اداره زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله به نحو صحيح از لحاظ زيست‌محيطي، به منظور‌اين كه در حد امكان اين زباله‌ها در همان سرزمين دفع شوند،
پ ـ حصول اطمينان از اين كه اشخاص دست‌اندركار اداره زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله در داخل آن سرزمين اقدامات لازم را جهت پيشگيري از‌آلودگي ناشي از اداره اين گونه زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله به عمل آورند و هر گاه آلودگي پيش آمد عواقب آن را براي سلامت انسان و محيط زيست‌به حداقل برسانند.
ت ـ حصول اطمينان از اين كه انتقال برون مرزي زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله به حداقل تقليل يابد و با اداره زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله به نحو‌صحيح از لحاظ زيست محيطي مطابقت داشته باشد و اين عمل به طرزي انجام شود كه سلامت انسان و محيط زيست در برابر اثرات سوء ناشي از اينگونه انتقالات حفظ شود.
ث ـ جلوگيري از صدور زباله‌هاي مضر يا ساير انواع زباله به كشور يا گروه كشورهاي عضو اين كنوانسيون، كه به يك سازمان يكپارچه‌سازي اقتصادي و‌يا سياسي تعلق دارند. خاصه كشورهاي در حال رشد، كه طبق قوانين خود هر گونه ورود زباله را ممنوع كرده‌اند، و نيز هر گاه اين كشورها تشخيص دهند‌كه زباله‌هاي مورد بحث طبق ضوابطي كه اعضاء كنوانسيون در اولين نشست خود درباره آنها تصميم مي‌گيرند، به نحو صحيحي از لحاظ زيست محيطي‌اداره نخواهد شد.
ج ـ درخواست ارائه اطلاعات مربوط به انتقال برون مرزي زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله طبق مفاد الحاقيه شماره 5 ـ الف ـ به كشورهاي ذيربط، با‌تبيين اثرات انتقال مورد نظر بر سلامت انسان و محيط زيست.
ج ـ جلوگيري از ورود زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله، در صورتي كه تشخيص دهند كه زباله‌هاي مورد بحث به نحو صحيح از لحاظ زيست محيطي‌اداره نخواهند شد.
ح ـ همكاري در فعاليتهاي اعضاي ديگر كنوانسيون و سازمانهاي ذينفع به طور مستقيم و از طريق دبيرخانه، از جمله توزيع اطلاعات درباره انتقال‌برون‌مرزي زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله ، به منظور بهبود اداره صحيح اين گونه زباله‌ها از لحاظ زيست محيطي و نيز جلوگيري از انتقالات غير‌قانوني آن.
3 ـ اعضاء كنوانسيون اعلام مي‌دارند كه انتقال غير قانوني زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله عملي جنايتكارانه است.
4 ـ هر عضو كنوانسيون بايد تدابير مناسب اداري يا قانوني و غيره را جهت اجراي مفاد اين كنوانسيون، از جمله تدابيري به منظور جلوگيري و تنبيه‌اعمال مغاير اين كنوانسيون، اتخاذ نمايد.
5 ـ هيچ يك از اعضاء كنوانسيون نبايد اجازه دهد كه زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله به كشوري كه عضو كنوانسيون نيست صادر شود يا از كشوري كه‌عضو كنوانسيون نيست وارد گردد.
6 ـ اعضاء كنوانسيون موافقت مي‌نمايند كه اجازه ندهند كه زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله براي دفع در داخل ناحيه‌اي در جنوب 60 درجه عرض‌جنوبي صادر گردد.
خواه اينگونه زباله‌ها مورد انتقالات برون مرزي قرار گيرند و خواه نگيرند
7 ـ علاوه بر اين، هر عضو كنوانسيون بايد.
الف ـ اجازه ندهد كه اشخاص تحت حاكميت ملي خود زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله را منتقل يا دفع كنند، مگر آن كه اين اشخاص مختار يا مجاز‌باشند كه اين گونه عمليات را انجام دهند.
ب ـ مقرر دارد كه زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله‌اي كه مورد انتقالات برون‌مرزي قرار مي‌گيرند، و طبق مقررات و ضوابطي كه از لحاظ بين‌المللي در‌زمينه بسته‌بندي و برچسب‌زني و حمل و نقل مورد قبول همگان است، بسته‌بندي، برچسب‌زني و حمل و نقل گردد و اين كه به ساير شيوه‌هاي مربوطه‌شناخته شده بين‌المللي توجه لازم مبذول گردد.
پ ـ مقرر دارد كه زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله، داراي سند انتقال از نقطه آغاز تا نقطه دفع آن باشد.
8 ـ هر عضو كنوانسيون بايد بخواهد كه زباله‌هاي مضر يا ساير انواع زباله‌اي كه قرار است صادر گردد به نحوي كه در كشور صدور يا هر جاي ديگر اداره‌شود كه از لحاظ زيست محيطي سالم باشد، رهنمودهاي فني براي اداره زباله‌هاي مشمول اين كنوانسيون طبق ضوابط زيست محيطي توسط اعضاء‌كنوانسيون در نخستين اجلاسشان تعيين خواهد گرديد.
9 ـ اعضاء كنوانسيون بايد تدابير مناسب اتخاذ نمايند تا انتقال برون‌مرزي زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله فقط در موارد مجاز دانسته شود كه،
الف ـ كشور صدور ـ توانايي فني وسايل لازم، محلهاي دفع مناسب و ظرفيت كافي براي دفع زباله‌هاي مورد بحث به نحو مؤثر و از لحاظ‌زيست‌محيطي صحيح نداشته باشد، يا
ب ـ زباله‌هاي مورد بحث به عنوان مواد اوليه براي (Recycling) بازپروري يا صنايع بازسازي در كشور ورود لازم باشد، يا
پ ـ انتقال برون‌مرزي مورد بحث مطابق ضوابط ديگري باشد كه اعضاي كنوانسيون تعيين خواهند كرد، مشروط به اين كه آن ضوابط مغاير با اهداف‌اين كنوانسيون نباشد.
10 ـ تعهد كشورهايي كه زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله در آن جا ايجاد مي‌شود مبني بر اين كه اين زباله‌ها بايد به نحو سالم از لحاظ زيست محيطي‌اداره شود، نبايد تحت هيچ شرايطي به كشورهاي ورود يا عبور منتقل گردد.
11 ـ هيچ چيز در اين كنوانسيون نبايد مانع شود كه يك كشور عضو كنوانسيون مقررات اضافي، كه با مفاد اين كنوانسيون و مقررات حقوق بين‌الملل‌مطابقت داشته باشد، به منظور حفظ بهتر سلامت انسان و محيط زيست وضع كند.
12 ـ هيچ چيز در اين كنوانسيون نبايد به هيچ وجه حاكميت ملي دولتها بر درياي ساحلي آنها طبق قوانين بين‌الملل و حقوق حاكمه و حاكميتي كه‌دولتها در مناطق اقتصادي انحصاري و فلات قاره خود طبق قوانين بين‌الملل و نيز به اعمال حقوق و آزاديهاي دريانوردي يا هوانوردي كشتيها و‌هواپيماها، كه به موجب حقوق بين‌الملل پيش‌بيني شده در اسناد مربوطه منعكس است، لطمه وارد آورد.
13 ـ اعضاء كنوانسيون بايد تعهد كنند كه در فواصل معين امكانات تقليل مقدار آلودگي احتمالي زباله‌هاي مضر و ساير انواع زباله را كه به كشورهاي‌ديگر، به ويژه كشورهاي در حال رشد، صادر مي‌شود، مورد تجديد نظر قرار دهند.
