موافقت‌نامه بين آژانس بين‌المللي انرژي اتمي و دولت شاهنشاهي ايران و دولت كشورهاي متحده آمريكا براي انجام اقدامات تأميني
از آنجا كه دولت كشورهاي متحده آمريكا (كه از اين پس در اين متن آمريكا
خوانده مي‌شود) و دولت شاهنشاهي ايران (كه از اين پس در اين متن ايران خوانده مي‌شود) طبق موافقت‌نامه همكاري مورخ پنجم مارس 1957 و‌تمديد پنج‌ساله آن (كه از اين پس در اين متن موافقت‌نامه همكاري خوانده مي‌شود) در زمينه استفاده غير نظامي از انرژي اتمي همكاري داشته‌اند و بنا‌به موافقت‌نامه همكاري مزبور تجهيزات و وسائل و موادي كه آمريكا در اختيار ايران مي‌گذارد مي‌بايست صرفاً جهت مقاصد صلح‌آميز به‌مصرف برسد‌و بدين منظور يك ترتيب اقدامات تأميني در آن موافقت‌نامه برقرار شده است. و از آنجا كه موافقت‌نامه همكاري منعكس‌كننده قبول اين نكته است كه‌دو دولت مايلند هر چه زودتر انجام اقدامات تأميني را به‌عهده آژانس بين‌المللي انرژي اتمي (كه از اين پس در اين متن آژانس خوانده مي‌شود) گذارند.از آنجا كه آژانس طبق اساسنامه و تصميم شوراي مديران خود اينك در موقعيتي قرار دارد كه مي‌تواند اقدامات تأميني را نسبت به‌بعضي مواد و‌تجهيزات و تسهيلات اعمال نمايد و اين اقدامات را طبق رويه‌هاي تأميني خود به قراري كه در سند اقدامات تأميني و همچنين در سند بازرسان‌پيش‌بيني شده انجام دهد.
از آنجا كه دو دولت تمايل خود را نسبت به اين امر تاكيد كرده‌اند كه تجهيزات و وسائل و موادي كه تحت موافقت‌نامه همكاري توسط آمريكا داده‌مي‌شود يا ضمن استعمال آنها توليد شده يا به قرار ديگري طبق موافقت‌نامه همكاري مشمول اقدامات تأميني مي‌گردد نبايد براي هر گونه مقاصد نظامي‌مورد استفاده قرار گيرد و دو دولت از آژانس تقاضا كرده‌اند تا آنجا كه وسائل مقتضي در اختيار دارد نسبت به مواد و تجهيزات و تسهيلاتي كه مشمول‌اين موافقت‌نامه مي‌گردد اقدامات تأميني به عمل آورد. و از آنجا كه شوراي مديران آژانس در مورد تقاضاي مزبور اقدام مساعد نموده است لذا دو دولت‌و آژانس به قرار زير توافق حاصل مي‌كنند:
