فصل چهارم ـ تجارت عتيقات

ماده 38 ـ هر كس مايل باشد تجارت عتيقات را كسب خود قرار دهد بايستي از وزير [...ادامه]

ماده 39 ـ تقاضاي تحصيل اين اجازه‌نامه بايستي به عنوان وزير معارف ارسال شده و حاوي [...ادامه]

ماده 40 ـ اجازه‌نامه تجارت عتيقات بر طبق نمونه كه ضميمه اين نظامنامه است، خواهد بود [...ادامه]

ماده 41 ـ عتيقاتي كه تجارت آن مجاز است به قرار ذيل مي‌باشد: 1ـ مصالحي كه [...ادامه]

ماده 42 ـ هر تاجر عتيقه بايد داراي دفتر مخصوصي مطابق نمونه مصوب اداره عتيقات باشد و [...ادامه]

ماده 43 ـ هرگاه تاجر عتيقات در چندين محل مشغول به تجارت باشد انتقال عتيقات از محلي [...ادامه]

ماده 44 ـ مفتشين اداره عتيقات مي‌توانند تنها يا به معاونت مأمورين نظميه در هر موقع در [...ادامه]

ماده 45 ـ اشتغال به تجارت عتيقات بدون اجازه‌نامه رسمي مثل ساير تخلفات از مقررات اين [...ادامه]

ماده 46 ـ هر دلال و تاجري كه به هر عنوان در عمل فروش عتيقاتي كه در [...ادامه]

ماده 47 ـ صدور عتيقات از ايران محتاج به اجازه رسمي وزير معارف است تقاضانامه صدور بايد [...ادامه]

ماده 48 ـ اگر معاينه اداره عتيقات وجود اشيائي را كه از طريق غيرمجاز به دست [...ادامه]

ماده 49 ـ هرگاه بين صادركننده و مقوم دولت راجع به تعيين قيمت مالي كه در شرف [...ادامه]

ماده 50 ـ هر عتيقه را كه به ثبت فهرست آثار ملي رسيده و براي آن اجازه [...ادامه]

ماده 51 ـ هر عتيقه كه بخواهند بدون اجازه نامه صحيح از ايران خارج نمايند توقيف و [...ادامه]

ماده 52 ـ عتيقات ايراني كه از خارج داخل ايران مي‌شود بايد به اداره عتيقات ارائه [...ادامه]