مصوبه
مجلس سنا
مورخ 1337/12/6
مصوبه
مجلس شوراي ملي
مورخ 1338/7/8
3 ـ اصول و تدابير مربوط به راهنمايي حرفهاي ـ آموزش حرفهاي و بهكار گماشتن اشخاص معلول
3 ـ به منظور تأسيس يا توسعه دواير تخصصي راهنمايي حرفهاي جهت اشخاص معلول كه نيازمند استعانت در طريق انتخاب يا تعويض مشاغل خودميباشند بايد هر گونه اقدام لازم و قابل اجرا به عمل آيد.
4 ـ تدابير مربوط به هدايت حرفهاي بايد تا جايي كه از نظر اوضاع و احوال ملي قابل لازم اجرا بوده و در موارد انفرادي هم مقتضي باشد شامل كارهايذيل گردد:
الف ـ مصاحبه و مذاكره با يك نفر مشاور هدايت حرفهاي.
ب ـ بررسي سوابق تجارب حرفه و كار.
ج ـ بررسي سوابق تحصيلي يا سوابق ديگر مربوط به تعليمات حرفهاي.
د ـ معاينه پزشكي از جهات هدايت حرفهاي.
ه ـ آزمايشهاي مقتضي مربوط به استعداد و توانايي و در صورت لزوم آزمايشهاي ديگر روحي.
و ـ بررسي وضع و حالات شخصي و خانوادگي.
ز ـ تعيين استعدادها و امكان توسعه توانايي و ظرفيت به وسيله تجارت و آزمايشهاي مخصوص كار و وسايل ديگر.
ح ـ آزمايشهاي فني حرفهاي شفاهي يا نوع ديگر در كليه مواردي كه ضروري باشد.
ط ـ تعيين ظرفيت و توانايي جسمي متناسب با ضروريات استخدامي و امكان بهبود آن ظرفيتها.
ي ـ تهيه اطلاعات در خصوص فرصتهاي استخدامي و آموزش مربوط به معلومات حرفهاي توانايي جسمي استعدادها ـ مزايا و تجارت شخصيمورد نظر و همچنين مربوط به احتياجات بازار مشاغل.
5 ـ اصول تدابير و طريقههاي آموزش حرفهاي كه به طور كلي در مورد آموزش حرفهاي اشخاص غير معلول به كار برده ميشود بايد تا آن جا كه شرايط طبي و فرهنگي اجازه دهد نسبت به اشخاص معلول هم اجرا گردد.
6 ـ (1) ـ تعليمات حرفهاي اشخاص معلول بايد تا حدي كه امكانپذير باشد آنها را براي يك فعاليت اقتصادي كه ميتوانند در انجام آن از اطلاعات ومعلومات حرفهاي و استعدادهاي خود در زمينه مشاغل آتي استفاده كنند آماده سازند.
(2) ـ براي اين منظورها تعليمات حرفهاي مزبور بايد به طريق ذيل صورت گيرد:
الف ـ تطبيق حرفه انتخابي پس از مشاوره با مشاغلي كه معلوليت حداقل تأثير را در انجام كار داشته باشد و يا اين كه آن مشاغل عامل تشديد معلوليتنباشند.
ب ـ در صورت امكان و اقتضاء تعليمات حرفهاي بايد در كارگاههايي كه شخص معلول قبلاً در آن كارها يا خدمات منتسب به آن اشتغال داشته صورتبگيرد.
ج ـ تعليمات حرفهاي بايد ادامه يابد تا اين كه شخص معلول مهارت لازم را براي كار عادي و بر پايه مساوي با كارگران غير معلول (در صورتي كه قادربه انجام آن باشد) فرا گيرد.
7 ـ آموزش حرفهاي اشخاص معلول در صورت امكان بايد به اتفاق اشخاص غير معلول و تحت شرايط متساوي انجام گيرد.
8 ـ (1) ـ جهت آموزش حرفهاي اشخاص معلول كه مخصوصاً به دليل كيفيت و شدت معلوليتشان آنها را نميتوان به اتفاق اشخاص غير معلول تحتتعليم قرار داد بايد تدابير و وسايل مخصوص اتخاذ نمود.
(2) ـ در صورت اقتضاء اين تدابير بايد ضمن تدابير ديگر شامل قسمتهاي زير باشد:
الف ـ آموزشگاهها و مراكز تعليمات حرفهاي و آموزشگاههاي حرفهاي شبانهروزي و غيره.
ب ـ دورههاي كوتاه مدت و طويلالمدت آموزش حرفهاي براي مشاغل معين و مشخص.
ج ـ دورههاي تكميلي جهت اشخاص معلول.
9 ـ به منظور تشويق كارفرمايان به مبادرت به تعليمات حرفهاي اشخاص معلول اقداماتي بايد صورت گيرد و اين اقدامات بايد در صورت اقتضاء متضمن كمكهاي مالي ـ فني ـ پزشكي و حرفهاي باشد.
10 ـ (1) ـ جهت پيشرفت ترتيبات مخصوص در زمينه اشتغال معلول بايد اقداماتي صورت گيرد.
(2) ـ ترتيبات مزبور بايد اشتغال مؤثر كارگران معلول را به وسايل زير تأمين كند:
الف ـ ثبت نام تقاضاكنندگان مشاغل.
ب ـ ثبت مشخصات حرفهاي و سوابق و تمايلات.
ج ـ مصاحبه با آنها براي انتخاب شغل.
د ـ در صورت ضرورت تعيين قدرت و توانايي جسمي و حرفهاي ايشان.
ه ـ تشويق كارفرمايان به اعلام پستهاي ضروري به منظور تشريح استعداد اشخاص معلول و تأمين كار براي آنها.
و ـ تماس كارفرمايان در موارد ضروري به منظور تشريح استعداد اشخاص معلول و تأمين كار براي آنها
ز ـ كمك به معلولين جهت حصول راهنمايي حرفهاي آموزش حرفهاي و هر گونه خدمات پزشكي و اجتماعي كه مورد ضرورت قرار گيرد.
11 ـ اقدامات زير به منظور نظارت امور فوقالذكر انجام گيرد:
الف ـ تعيين اين كه برقرار كردن در يك شغل يا توسل به تشكيلات آموزش و تجديد آموزش حرفهاي رضايتبخش بوده يا خير. همچنين تعيين ارزشاصول و تدابير مربوطه به روش مشاورات حرفهاي.
ب ـ تا حدود امكان رفع مشكلاتي كه مانع از استقرار رضايتبخشي معلول در مشاغل آنها ميشود.