3 ـ اقدامات مربوط به انصراف از نقل و انتقالهاي مهاجرتي غير مطلوب به نفع كارگران مهاجر و نواحي و كشورهاي اصلي آنان.

16 ـ سياست و روش عمومي بايد مبني بر اين باشد كه از مهاجرت كارگران هنگامي كه از نقطه نظر منافع كارگران مهاجر و مناطقي و كشورهاي اصلي‌آنان غير مطلوب به نظر آيد به وسيله اقداماتي متضمن بهبود شرايط زندگي و بالا بردن سطح زندگي در مناطقي كه مهاجرت معمولاً از آن جا آغاز‌مي‌شود انصراف حاصل شود.
17 ـ اقداماتي كه براي تأمين اجراي سياست مشروح در بند گذشته معمول مي‌گردد بايد شامل باشد به:
‌الف ـ در مناطقي كه از آن جا مهاجرت آغاز مي‌گردد طرح برنامه‌هاي توسعه اقتصادي و آموزش حرفه‌اي به منظور استفاده كاملتر از نيروي انساني‌موجود و منابع طبيعي و مخصوصاً هر گونه اقدامي كه منجر به ايجاد مشاغل جديد و منابع عايدي جديد براي كارگراني كه معمولاً تمايل به‌مهاجرت‌دارند گردد.
ب ـ در مناطقي كه مهاجرت به آن جا صورت مي‌گيرد استفاده عاقلانه بيشتري از نيروي انساني و افزايش قوه توليد به وسيله تشكيلات بهتر كار پرورش‌بهتر و توسعه مكانيزه كردن يا ساير اقدامات به نحوي كه اوضاع محلي ايجاب نمايد.
ج ـ تجديد استخدام در مناطقي كه در آن جا خروج كارگر ممكن است آثار و نتايج نامطلوبي نسبت به سازمانهاي اجتماعي و اقتصادي و بهداشتي ـ‌رفاه و آسايش و پيشرفت و ترقي سكنه مربوط داشته باشد.
18 ـ دولتهاي كشورها و مناطق مبداء و مقصد كارگران مهاجر بايد در طريق تقليل تصاعدي نقل و انتقالهاي مهاجرتي غير منطبق با مقررات و آيين‌نامه‌هنگامي كه اين گونه نقل و انتقالها از نقطه نظر منافع كارگران مهاجر و كشورها و مناطق اصلي آنان غير مطلوب به نظر آيد مهاجرت نمايند. تا آن هنگام‌كه موجبات و علل اين گونه مهاجرتهاي خلاف مقررات پايدار مي‌باشد دولتهاي مربوط بايد تا جايي كه موجه و مطلوب باشد نظارتهاي مقتضي را‌نسبت به مهاجرت داوطلبانه و همچنين استخدامي متشكل برقرار سازند. اين تقليل و نظارت ممكن است به وسيله اتخاذ ترتيبات در حدود مقتضيات‌محلي و منطقه‌اي و قراردادهاي دوجانبه انجام پذيرد.
19 ـ در حين آن كه مهاجرتهاي خلاف مقرراتي ادامه دارد دولتهاي مربوط بايد تا حدي كه قابل اجرا باشد براي كارگراني كه تحت اين گونه شرايط‌مهاجرت مي‌كنند حمايت‌هاي پيش‌بيني شده در اين سفارشنامه را تأمين نمايند.