298-نظريه شماره3964/7 ـ 1390/8/25

شماره پرونده 1101ـ 229 ـ 90
سؤال ـ احتراماً در پرونده كلاسه 871745 اين شعبه از اجراي احكام آقاي محبعلي اكبري فرزند ولي الله به اتهام قتل عمدي مرحوم رمضان اكبري وفق دادنامه شماره 8 مورخ 1386/2/14 دادگاه كيفري استان كردستان به قصاص نفس محكوم شده است كه طي دادنامه شماره 178 مورخ 1388/6/6 شعبه 41 ديوانعالي كشور ابرام گرديده است و در تاريخ 1388/10/15 و 1388/6/29 خانم انيس مرادي مادر مقتول از قصاص گذشت و تقاضاي ديه نموده و پدر ايشان نيز قبلاً رضايت داده است كه پرونده در راستاي ماده 612 قانون مجازات اسلامي به دادگاه صادركننده رأي ارسال گرديده و شعبه مذكور محكومٌ‌عليه را به 6 سال حبس محكوم كرده اما در خصوص درخواست ديه مادر مقتول تصميمي نگرفته است كه جهت رفع ابهام و ارشاد مجدداً پرونده به دادگاه اعاده شده و آن مرجع با اين استدلال كه (دادگاه صرفاً مجاز به اتخاذ تصميم در مورد جنبه عمومي جرم و مجازات حبس است و اين موضوع چنانچه در مرحله اول مطرح مي‌گرديد مي‌توانست در حكم دادگاه لحاظ گردد ولي در اين مرحله چنين استنباطي از مقررات نميشود)(پايان نقل قول) و پرونده اعاده گرديده است با توجه به اينكه اعلام رضايت مادر مقتول مشروط بوده است و او در برابر دريافت ديه حاضر به رضايت بوده مي¬بايست با در نظر گرفتن حق‌الناس اظهارنظر مي¬باشد چرا كه ولي دم در هر مرحله حق دارد از قصاص صرفنظر و تقاضاي ديه بنمايد علي‌ايحال در حين بررسي شرايط عفو محكومٌ‌‌عليه اظهارنظر در مورد شمول عفو بودن وي براي اين مرجع با توجه به تصميمات مبهم دادگاه كيفري استان غيرممكن گرديده لذا خواهشمند است در خصوص موارد ذيل اين اجرا را ارشاد فرماييد.
1ـ تكليف اين اجرا در خصوص نحوه اجراي حكم و ديه
2ـ آيا دادگاه كيفري استان مي‌بايست در اين خصوص حكم صادر مي‌نمود يا خير؟ يا محكوم‌لها بايد از طريق دادخواست حقوقي اقدام نمايد.
3ـ آيا محكومٌ عليه پس از اجراي محكوميت حبس بايد آزاد شود.
4ـ آيا اعلام رضايت مشروط يا مطلق محسوب مي¬گردد.
نظريه شماره3964/7 ـ 1390/8/25