مقدمه
طرفهاي اين كنوانسيون،
با در نظر گرفتن اين كه مطالعات و بررسيهاي علمي‌صورت گرفته توســط دولتها و سازمانهاي صلاحيتدار بينالمللي نشان دادهاند كه بعضي از سامانه‌هاي (سيستمهاي) ضد خزه كه در كشتيها به كار مي‌روند، به طور ذاتي داراي خطر سميت و ساير اثرات مزمن بر موجودات زنده دريايي با اهميت زيست شناختي و اقتصادي مي‌باشد و ممكن است در اثر استفاده از غذاهاي دريايي متأثر از چنين موادي، سلامت انسان نيز به مخاطره افتد،
به ويژه با توجه به نگراني شديد در مورد سامانه‌هاي (سيستمهاي) ضد خزه‌اي كه از تركيبات آلي حاوي قلع به عنوان زيست‌كش استفاده مي‌كنند و با اعتقاد بر اين كه ورود اين تركيبات آلي حاوي قلع به محيط‌زيست بايد متوقف شود،
با يادآوري اين كه فصل(17) دستوركار (21) فراهمايي(كنفرانس) سازمان ملل متحد درخصوص محيط‌زيست و توسعه، مورخ 1992 ميلادي(1371هجري‌شمسي)، از كشورها مي‌خواهد در جهت كاهش آلودگي ناشي از تركيبات آلي حاوي قلع به‌كار رفته در سامانه‌هاي (سيستمهاي) ضد خزه اقدام نمايند،
همچنين با يادآوري اين كه قطعنامه شماره(21) 895.الف مورخ 25 نوامبر 1999 ميلادي (1378/9/4 هجري‌شمسي)، مصوب مجمع سازمان بينالمللي دريانوردي، کارگروه حفاظت محيط‌زيست دريايي سازمان(ام.اي.پي.سي) را موظف مينمايد كه كار در خصوص تهيه سريع سند حقوقي جهان شمول به منظور پرداختن به اثرات زيان‌آور سامانه‌هاي (سيستمهاي) ضد خزه به عنوان موضوعي فوري مورد توجه قرار دهد،
با آگاهي از رويكرد احتياطي مندرج در اصل(15) اعلاميه ريو درباره محيط‌زيست و توسعه كه در قطعنامه شماره(37)67 (ام.اي.پي.سي) مصوب 15سپتامبر 1995 ميلادي (1374/6/24) كارگروه حفاظت محيط‌زيست دريايي مورد استناد قرار گرفته است،
با تصديق اهميت حفاظت ازمحيط‌زيست دريايي و سلامت انسان در مقابل اثرات نامطلوب سامانه‌هاي(سيستمهاي) ضد خزه،
همچنين با علم به‌اين كه استفاده از سامانه‌هاي(سيستمهاي) ضد خزه به منظور جلوگيري از تجمع موجودات زنده بر روي سطح كشتيها از اهميت حياتي جهت تجارت كارآمد، كشتيراني و جلوگيري از گسترش موجودات زنده مضر دريايي و عوامل بيماري‌زا برخوردار مي‌باشد،
به علاوه با تصديق ضرورت تداوم توسعه سامانه‌هاي (سيستمهاي) ضدخزه‌اي كه مؤثر و از نظر زيست محيطي ايمن باشند و ترغيب جايگزيني سامانه‌هاي (سيستمهاي) مضر توسط سامانه‌هاي(سيستمهاي) داراي ضرر كمتر يا ترجيحاً بدون ضرر،
به شرح زير توافق نمودهاند:
