ماده 34ـ

انصراف
1ـ هر يك از طرفهاي متعاهد مي‌تواند در هر زمان پس از تاريخي كه اين پروتكل براي آن دولت متعاهد لازم‌الاجراء مي‌گردد از آن انصراف دهد.
2ـ انصراف از طريق توديع سندي نزد دبيركل سازمان اعتبارخواهد يافت.
3ـ انصراف پس از انقضاء مدت دوازده ماه يا هر مدت طولاني‌تري كه در خود سند قيد شده باشد، از تاريخ توديع سند نزد دبيركل سازمان مؤثر خواهد بود.
4ـ انصراف از كنوانسيون مسؤوليت (1992) به منزلة انصراف از اين پروتكل تلقي خواهد شد. انصراف از اين پروتكل از تاريخي مؤثر خواهد بود كه در آن انصراف از پروتكل (1992) جهت اصلاح كنوانسيون مسؤوليت(1992) مطابق ماده (16) آن پروتكل اثر مي‌يابد.
5 ـ هر يك از دولتهاي متعاهد به اين پروتكل كه از كنوانسيون صندوق (1971) و كنوانسيون مسؤوليت (1969) مطابق مقررات ماده (31) انصرف نداده باشد، پس از انقضاء دوازده ماه از انقضاء مهلت شش ماهه مذكور در آن ماده، خارج شده از اين پروتكل محسوب خواهد شد. از تاريخي كه در آن، موارد انصراف پيش‌بيني‌شده در ماده(31) اثر پيدا مي‌كند، هر يك از دولتهاي متعاهد به اين پروتكل كه سند تصويب، پذيرش، تأييد يا الحاق به كنوانسيون مسؤوليت (1969) را توديع كند، از تاريخ اثر پيدا كردن سند مزبور، خارج‌شده از اين پروتكل تلقي خواهد گرديد.
6 ـ در روابط ميان دولت‌هاي متعاهد به اين پروتكل، انصراف هر يك از آنها از كنوانسيون صندوق (1971) طبق ماده (41) آن كنوانسيون تحت هيچ شرايطي به عنوان انصراف آنها از كنوانسيون صندوق (1971) به صورت اصلاح شده توسط اين پروتكل تفسير نخواهد شد.
7ـ قطع نظر از انصراف هر يك از دولت‌هاي متعاهد از اين پروتكل به موجب اين ماده، هر يك از مفاد اين پروتكل در رابطه با تعهد به پرداخت حق عضويت طبق ماده (10) كنوانسيون صندوق (1971) به صورت اصلاح شده توسط اين پروتكل در خصوص سانحه‌اي كه مشمـول بنـد (2) (ب) مـاده (12) آن كنـوانسيـون اصـلاح‌شده مي‌باشد و پيش از اثر پيدا كردن انصراف از پروتكل اتفاق مي‌افتد، كماكان مجري خواهدبود.