ماده 6ـ

استفاده پايدار از منابع ژنتيكي گياهي
1ـ طرفهاي متعاهد سياستها و اقدامات قانوني مناسب را در جهت ترغيب استفاده پايدار از منابع ژنتيكي گياهي براي غذا و كشاورزي توسعه داده و تداوم خواهند بخشيد.
2ـ استفاده پايدار از منابع ژنتيكي گياهي براي غذا و كشاورزي مي‎تواند موارد زير را شامل شود:
(الف) ـ اتخاذ سياستهاي عادلانه كشاورزي كه به طور مناسب توسعه و نگهداري سيستم‎هاي متنوع زراعي را كه استفاده پايدار از تنوع كشاورزي و زيستي و منابع طبيعي ديگر را بهبود مي‎بخشد، ترغيب مي‎كند؛
(ب) ـ تقويت تحقيقاتي كه تنوع زيستي را در جهت منافع كشاورزان با به‎حداكثر رساندن تنوع داخل و بين گونه‎اي خاص بهبود بخشيده و حفاظت مي‎كند، به ويژه كشاورزاني كه انواع خود را ايجاد و استفاده مي‎كنند و اصول اكولوژيك را در حفظ حاصلخيزي خاك و مبارزه با بيماريها، علفهاي هرز و آفات به‎كار مي‎بندند؛
(ج) ـ در صورت اقتضاء توسعه تلاشهاي اصلاح نباتات با مشاركت كشاورزان به‏ويژه در كشورهاي در حال توسعه، كه توان ايجاد انواع سازگار با شرايط اجتماعي، اقتصادي و اكولوژيكي از جمله مناطق كم بازده، را تقويت مي‎كند؛
(د) ـ توسعه بنيان ژنتيكي گياهان زراعي و افزايش دامنه تنوع ژنتيكي قابل دسترس كشاورزان؛
(هـ) ـ در صورت اقتضاء ترغيب استفاده گسترده از گياهان زراعي بومي و سازگار با محل، انواع و گونه‎هاي كم بهره‎برداري شده؛
(و) ـ در صورت اقتضاء حمايت از استفاده گسترده‎تر از تنوع انواع و گونه‎ها در مديريت مزرعه‎اي، حفاظت و استفاده پايدار از گياهان زراعي و ايجاد ارتباط قوي با اصلاح نباتات و توسعه كشاورزي به منظور كاهش آسيب‎پذيري زراعي و فرسايش ژنتيكي و ترغيب افزايش توليد غذا در جهان متناسب با توسعه پايدار؛ و
(ز) ـ بازنگري و در صورت اقتضاء متناسب نمودن شيوه‎هاي به‎نژادي و مقررات معرفي نوع و توزيع بذر.