ضميمه (د)
اطلاعات موردنياز و معيار تصحيح
1ـ يك عضو كه پيشنهادي براي در فهرست گذاشتن يك ماده شيميايي در ضمائم (الف)، (ب) و يا (ج) ارائه مي‌كند، بايد آن ماده شيميايي را براساس جزء (الف) تعريف نموده و اطلاعاتي درخصوص آن ماده شيميايي تهيه نمايد و در جائي كه مرتبط است محصولات تبديلي آن را با توجه به معيار تصحيح در جزءهاي (ب) الي (هـ) بيان نمايد:
الف ـ شناسايي موادشيميايي:
(1) ـ نام‌هاي آن ماده شيميايي شامل نام يا نام‌هاي تجاري، بازرگاني و نام يا نام‌هاي مترادف، شماره ثبت سرويس كدگذاري موادشيميايي (CAS NO)، نام مورد استفاده اتحاديه بين‌المللي شيمي محض و كاربردي (IUPAC) و
(2) ـ ساختار شيميايي، شامل خصوصيات ايزومرها در جائي كه قابل انجام باشد و ساختار گروه شيميايي آن ماده.
ب ـ پايداري:
(1) ـ با مدرك ثابت نمايد كه نيمه عمر آن ماده شيميايي در آب بيش از دو ماه يا نيمه‌عمر آن در خاك بيش از شش ماه، نيمه عمر آن در رسوبات نيز بيش از شش ماه مي‌باشد، يا
(2) ـ با مدرك ثابت نمايد اينكه آن ماده شيميايي به اندازه‌اي پايداري دارد كه بتوان ملحوظ نمودن آن را در زمره اين كنوانسيون توجيه نمود.
ج ـ تجمع دربافت‌هاي زنده:
(1)ـ با مدرك ثابت نمايد كه فاكتور تجمع بيولوژيكي يا تغليظ در بافت‌هاي زنده در گونه‌هاي محيط آبي براي آن ماده شيميايي بيش از 5000 يا در صورت نبودن اين اطلاعات، تعيين نمايد كه KOW بيش از 5 مي‌باشد.
(2) ـ با مدرك ثابت نمايد كه آن ماده شيميايي دلايل ديگري براي وجود نگراني نظير تجمع بيولوژيكي زياد در ديگر گونه‌ها، سميت زياد يا سميت محيطي از خود نشان دهد.
(3) ـ اطلاعات پايش درخصوص تنوع زيستي كه مشخص نمايد قابليت تجمع بيولوژيكي آن ماده شيميايي براي توجيه ملحوظ نمودن آن ماده در زمره مواد اين كنوانسيون كافي مي‌باشد.
د ـ قابليت انتقال به محيط‌هاي زيستي دوردست:
(1) ـ مقادير اندازه‌گيري شده آن ماده شيميايي در مكانهاي دور از منبع انتشار آن ماده كه سبب ايجاد نگراني درخصوص قابليت انتقال آن مي‌گردد، يا
(2)ـ اطلاعات پايش كه بيانگر انتقال در مسافتهاي طولاني در محيط زيست آن ماده شيميايي با قابليت انتقال به يك محيط پذيرنده كه مي‌تواند توسط هوا، آب يا گونه‌هاي مهاجر اتفاق بيفتد، باشد.
(3)ـ اثرات نهايي حضور آن ماده در محيط زيست و يا نتايج مدل‌سازي آن ماده شيميايي كه ثابت مي‌كند آن ماده شيميايي قابليت انتقال در مسافتهاي طولاني در محيط زيست از طريق هوا، آب يا گونه‌هاي مهاجر با قابليت انتقال به يك محيط پذيرنده در محلي دور از منبع انتشار آن ماده شيميايي را دارد.
براي يك ماده شيميايي كه مشخصاً از طريق هوا تغيير مكان مي‌دهد، نيمه عمر آن در هوا بايد بيش از دو روز باشد، و
هـ ـ اثرات زيانبار:
(1)ـ با مدرك ثابت نمايد كه اثرات زيانبار بر سلامت انسان يا محيط زيست دارد كه ملحوظ نمودن آن را در زمره مواد اين كنوانسيون توجيه نمايد يا
(2)ـ اطلاعات سميت يا سميت محيطي كه مشخص نمايد اين ماده شيميايي قابليت صدمه زدن به سلامت انسان يا محيط زيست را دارا مي‌باشد.
2ـ عضو پيشنهاددهنده بايد درجائي كه ممكن باشد، مطالبي مكتوب براي دلايل ايجاد نگراني، شامل يك مقايسه اطلاعات سميت يا سميت محيطي با مقادير مشاهده شده يا پيش‌بيني شده ماده شيميايي كه در نتيجه يا اينكه در اثر انتقال در مسافتهاي طولاني در محيط زيست، پيش‌بيني شده به همراه خلاصه‌اي كوتاه كه بيانگر نياز به كنترل جهاني آن مي‌باشد تهيه نمايد.
3ـ عضو پيشنهاددهنده بايد تا اندازه ممكن و با احتساب قابليت‌هاي آن ماده شيميايي، اطلاعات اضافي براي كمك به بازنگري پيشنهاد با توجه به بند (6) ماده (8) تهيه نمايد. يك عضو مي‌تواند در تدوين يك پيشنهاد از كارشناسان فني هر منبع استفاده نمايد.
