رأي هيأت عمومي

حكم مقرر در ماده 2 قانون بيمه بيكاري مصوب شهريور سال 1369 در تعريف كارگر بيكار مصرح است به اينكه بيكار بيمه شده‎اي است كه بدون ميل و اراده بيكار شده و آماده كار باشد. بنابراين در صورت تعطيل محل كار و عدم امكان ادامه كار بيمه شده به علل و جهاتي كه خارج از قلمرو اراده و اختيار اوست استحقاق برخورداري از مقرري حق بيمـه را به عنوان يكي از حمايتهاي تأمين اجتماعي بر اساس ماده 3 قانون مزبور با رعايت ساير شرايط مربوط دارا و مجرد توافق بيمه شده بيكار با كارفرما در مقام دريافت حقوق و مطالبات قانوني خود را بر اساس هيچ يك از دلالات منطقي مبين موافقت او با قطع رابطه همكاري نيست و ظهور در تأثير اراده و اختيار وي در امر بيـكار شدن ندارد. بنابه جهات فوق الذكر دادنامه‎هاي شماره499 مورخ 1381/4/26 و 827 مورخ 1382/6/29 شعبه 2 تجديدنظر و دادنامه‎هاي شماره 1590 مورخ 1381/10/11 و 1707 مورخ 1381/11/7 شعبه 4 تجديدنظر ديوان در حدي كه مبين اين معني است موافق اصول و موازين قانوني تشخيص داده مي‎شود. اين رأي به استناد قسمت اخير ماده 20 اصلاحي قانون ديوان عدالت اداري در موارد مشابه براي شعب ديوان و ساير مراجع ذيربط لازم الاتباع است.
هيأت عمومي ديوان عدالت اداري
معاون قضائي ديوان عدالت اداري ـ مقدسي‌فرد