ماده 1 ـ
1 ـ اعضاي اين پروتكل مي‌توانند به دنبال بروز يك سانحه دريايي و يا اعمال مرتبط با چنين سانحه‌اي كه به صورت منطقي مي‌توان انتظار داشت به‌پيامدهاي زيانبار عمده‌اي منجر شود، در صورت لزوم به منظور جلوگيري، كاهش يا رفع خطرات شديد و قريب‌الوقوع نسبت به خط ساحلي يا منافع‌مربوط خود ناشي از آلودگي يا تهديد به آلودگي به وسيله موادي غير از نفت، اقداماتي را در درياهاي آزاد به عمل آورند.
2 ـ "موادي غير از نفت" مورد اشاره دربند 1)عبارتند از ـ
الف ـ موادي كه در فهرست تعيين شده توسط يك نهاد صلاحيت‌دار برگزيده به وسيله سازمان نام برده شده‌اند كه فهرست مزبور به اين پروتكل پيوست‌خواهد شد.و
ب ـ ساير موادي كه احتمال ايجاد خطر براي سلامت انسان، آسيب رساندن به منابع زنده و حيات دريايي،صدمه زدن به تسهيلات رفاهي و يا ايجاد‌اختلال در ساير بهره‌برداري‌هاي مشروع از دريا را دارا مي‌باشد.
3 ـ هرگاه يك كشور عضو مداخله كننده در ارتباط با يكي از مواد مورد اشاره در جزو ب) بند2) فوق اقدامي را به عمل آورد. آن عضو موظف است‌ثابت نمايد كه آن ماده تحت شرايط موجود در زمان مداخله منطقا" مي‌توانسته خطر شديد و قريب‌الوقوعي ايجاد نمايد كه مشابه خطر ايجاد شده‌توسط هريك از مواد ياد شده در فهرست مورد اشاره در جزو الف) بند2) فوق مي‌باشد.
