ماده 28 ـ
حل اختلافات
1 ـ اعضا بايد هر نوع اختلاف بين خود را در رابطه با تفسير يا كاربرد اين كنوانسيون از طريق مذاكره، يا ساير روشهاي صلح آميز انتخابي خودشان رفع‌نمايند.
2 ـ در زمان تنفيذ، قبول، تصويب و يا پيوستن به اين كنوانسيون و يا بعد از آن دولت عضوي كه عضو سازمان وحدت اقتصادي منطقه‌اي نباشد‌مي‌تواند اختلاف خود را راجع به تفسير يا كاربرد اين كنوانسيون به صورت مكتوب به امين اعلام نمايد. در اين رابطه براي رفع اختلاف با هر طرف‌ديگري كه چنين تعهدي را پذيرفته است، اجبارا از يك يا هر دو روش ذيل استفاده مي‌نمايد-
الف ـ داوري براساس روشي كه به صورت الحاقيه در اسرع وقت به تصويب كنفرانس اعضا خواهد رسيد، صورت خواهد گرفت،
ب ـ ارجاع اختلافات به ديوان دادگستري بين‌المللي.
3 ـ در صورتي كه يك طرف متعاهد عضو سازمان وحدت اقتصادي منطقه‌اي باشد مي‌تواند اظهارنامه خود را در خصوص داوري مطابق با روشي كه در‌قسمت الف) بند 2) آمده است تقديم نمايد،
4 ـ اظهارنامه‌اي كه براساس بند 2) ارايه مي‌شود تا زماني كه اعتبار دارد و يا تا سه ماه بعد از وصول يادداشت فسخ آن به امين به قوت خود باقي است.
5 ـ انقضاي مهلت يك اظهارنامه، يادداشت فسخ و يا اظهارنامه جديد نبايد به هيچ نحوي روي جريان رسيدگي كه در نزد ديوان دادگستري بين‌المللي يا‌دادگاه داوري مطرح است اثر بگذارد، مگر آنكه طرفهاي دعوا به شكل ديگر توافق كرده باشند.
6 ـ چنانچه طرفهاي دعوا روش مندرج در بند2) يا هر روش مطابق با بند 2) را قبول نداشته باشند و اگر بعد از گذشت 12) ماه از اعلام اختلاف‌توسط يكي از طرفها به ديگري قادر به رفع اختلاف نشدند، موضوع بنابه درخواست يكي از طرف دعوي براساس روش مورد قبول كنفرانس اعضا كه به‌محض آماده شدن به صورت الحاقيه آورده خواهد شد به كميسيون حل اختلاف ارجاع خواهد شد.
