ماده 19 ـ
ظرفيت‌سازي، آموزش و آگاهي عمومي
1 ـ اعضاي متعاهد اهميت ظرفيت‌سازي را كه شامل ايجاد مقررات نهادينه‌سازي، آموزش و توسعه ظرفيتهاي محلي و ملي ذيربط مي‌باشد و به منظور‌تلاش براي بيابان‌زدايي و كاهش اثرات خشكسالي است به خوبي درك مي‌نمايند. اعضا در توسعه ظرفيت‌سازي موارد زير را بايد لحاظ نمايند-
الف ـ ساختن و توسعه ظرفيتها در تمام سطوح بخصوص در سطح محلي از طريق مشاركت كامل مردم محلي و بومي به ويژه زنان و جوانان با‌همكاري سازمانهاي غير دولتي و محلي،
ب ـ تقويت ظرفيت آموزشي و تحقيقاتي در سطح ملي در زمينه بيابان زدايي و خشكسالي،
پ ـ برقراري و يا تقويت حمايتها و گسترش خدمات به منظور ترويج روشهاي فني مربوط به صورت موثرتر از طريق آموزش عوامل و اعضاي‌سازمانهاي روستايي در فرآيند مشاركتي براي حفظ و بهره‌برداري پايدار از منابع طبيعي،
ت ـ ترويج استفاده و توسعه علوم و دانش فني و عرف محلي و بومي در برنامه‌هاي همكاريهاي فني در هرجايي كه امكان دارد،
ث ـ سازگار كردن فن‌آوريهاي سالم به لحاظ زيست محيطي و روشهاي سنتي كشاورزي و دامداري سنتي با شرايط مدرن اجتماعي، اقتصادي،
ج ـ تامين آموزشها و فن‌آوري لازم مناسب در استفاده از منابع جايگزين انرژي خصوصا منابع انرژي تجديدشونده با هدف كاهش وابستگي به چوب به‌عنوان سوخت،
چ ـ همكاريهاي مورد توافق به منظور تقويت ظرفيت كشورهاي مبتلابه در حال توسعه براي توسعه و اجراي برنامه‌هاي جمع‌آوري، تحليل و مبادله‌اطلاعات مطابق با ماده 16)،
ح ـ يافتن راههاي ابداعي ارتقاي روشهاي معيشتي جايگزين شامل آموزش در مهارتهاي جديد،
خ ـ آموزش تصميم‌گيران، مديران و افرادي كه مسوول جمع‌آوري و تحليل اطلاعات و آمار هستند با هدف استفاده از سيستم هشدار سريع در زمينه‌شرايط خشكسالي و توليد مواد غذايي،
د ـ از طريق بكارگيري موثر نهادها و چهارچوبهاي حقوقي ملي موجود و در موارد ضروري ايجاد چهارچوبها و نهادهاي جديد همراه با تقويت مديريت‌و برنامه‌ريزي استراتژيك،
ذ ـ ايجاد برنامه‌هاي مبادله بازديد كنندگان به منظور افزايش ظرفيت‌سازي در كشورهاي مبتلا به از طريق يك برنامه دراز مدت آموزش و مطالعه،
2 ـ كشورهاي در حال توسعه مبتلابه بايد با همكاري ساير طرفها و سازمانهاي غير دولتي و بين‌الدولي ذيربط بازنگري چندجانبه‌اي از ظرفيتها و‌تسهيلات موجود در سطح ملي و محلي انجام داده و امكان تقويت آنها را به نحو مقتضي بررسي نمايند.
3 ـ اعضا بايد با يكديگر و از طريق سازمانهاي بين‌المللي و بين‌الدولي و غير دولتي ذيصلاح متعهد شوند كه در برنامه‌هاي آموزشي و آگاهي عمومي در‌كشورهاي مبتلابه و ساير كشورهايي كه مبتلا نشده‌اند با هدف آشنا ساختن مردم به علل و عواقب بيابان‌زايي و خشكسالي و نشان دادن اهميت انجام‌اهداف اين كنوانسيون همكاري نمايند. براي رسيدن به اين منظور متعاهدين بايد موارد زير را رعايت كنند-
الف ـ سازماندهي برنامه‌هاي ارتقاي دانش عمومي در سطح وسيع براي عموم،
ب ـ ارتقاي دسترسي دايمي مردم به اطلاعات ذيربط و همچنين مشاركت وسيع مردم در فعاليتهاي آموزشي و آگاهي‌بخشي،
پ ـ ترغيب تاسيس انجمنهايي كه بتواند به افزايش آگاهي مردم كمك كنند،
ت ـ توسعه و مبادله مواد آموزشي عمومي و آگاهي بخشي، در جايي كه ممكن است به زبانهاي محلي، مبادله كارشناس براي آموزش پرسنل‌كشورهاي متعاهد در حال توسعه مبتلابه براي برنامه‌هاي آموزشي و آگاهي دادن و استفاده كامل از مواد آموزشي موجود در تشكيلات و سازمانهاي‌بين‌المللي ذيصلاح،
ث ـ ارزيابي نيازهاي آموزشي در مناطق مبتلابه ، تدوين متون درسي مناسب و توسعه برنامه‌هاي آموزشي موجود در تشكيلات و سازمانهاي‌بين‌المللي ذيصلاح،
ج ـ ارزيابي نيازهاي آموزشي در مناطق مبتلابه ، تدوين متون درسي مناسب و توسعه برنامه‌هاي آموزشي بزرگسالان و ايجاد فرصتهاي آموزشي براي‌آنان و بخصوص براي دختران، زنان، با هدف شناخت، حفاظت و استفاده پايدار مديريت منابع طبيعي مناطق مبتلابه ، و
چ ـ توسعه برنامه‌هاي چند منظوره مشاركتي كه دانش بيابان‌زايي و خشكسالي را در سيستمهاي آموزشي و به صورت غير رسمي و براي بزرگسالان در‌نواحي دوردست و همچنين در برنامه‌هاي آموزشهاي عملي مرتبط گرداند.
4 ـ كنفرانس اعضاي متعاهد بايد شبكه‌هاي منطقه‌اي مركز آموزشي و كارورزي براي بيابان‌زدايي و كاهش اثرات خشكسالي را تاسيس، يا در صورت‌وجود تقويت نمايد. اين شبكه‌ها بايد توسط يك موسسه‌اي كه ايجاد مي‌شود و يا براي اين منظور مامور مي‌شود، با هدف آموزش فني، علمي و‌مديريتي پرسنل و همچنين به منظور تقويت نهادهاي موجود و مسوول آموزش در كشورهاي مبتلابه و در جايي كه مناسب باشد با نگرشي به‌هماهنگي برنامه‌ها و سازماندهي مبادله تجارب ميان آنها، هماهنگ شود.
اين شبكه‌ها بايد با سازمانهاي بين‌الدولي و غير دولتي مربوطه به منظور جلوگيري از دوباره‌كاري، همكاري نزديك داشته باشند.
