‌رأي وحدت رويه

‌ماده 13 قانون حمايت از آزادگان بعد از ورود به كشور مصوب 1368/9/13 مدت اسارت را براي عموم آزادگان اعم از اين كه قبل از اسارت در‌دستگاه‌ها شاغل بوده و يا بعد از اسارت شاغل شوند با تمايل آنان به ازاء هر يك سال اسارت دو سال به عنوان سابقه خدمت رسمي و مرتبط تلقي و از‌هر لحاظ مورد محاسبه دانسته و دستگاه‌هاي ذينفع را نيز موظف به پرداخت كسور بازنشستگي آنان به صندوقهاي بازنشستگي ذيربط نموده است.
‌نظر به اين كه بند يازده بخشنامه شماره 2727 ـ د مورخ 1371/5/20 سازمان امور اداري و استخدامي كشور و تبصره‌هاي آن با آوردن قيد "‌رسمي"‌استفاده از مزاياي مذكور را مقيد به مدت اسارت قبل از استخدام رسمي نموده و كليت و اطلاق ماده 13 قانون فوق‌الاشعار را محدود نموده است،‌عليهذا هيأت عمومي ديوان عدالت اداري با اكثريت آراء آن قسمت از بند 11 بخشنامه و تبصره‌هاي آن را كه با قيد مدت اسارت قبل از استخدام رسمي‌و همچنين عدم احتساب سنوات اسارت قبل از استخدام رسمي از لحاظ بازنشستگي، بر خلاف كليت و عموم ماده 13 ياد شده انشاء گرديده است‌مخالف صريح قانون تشخيص و مستنداً به ماده 25 قانون ديوان عدالت اداري حكم بر ابطال آن را صادر و اعلام مي‌دارد.
‌رييس هيأت عمومي ديوان عدالت اداري ـ اسماعيل فردوسي‌پور