ماده 93 ـ
"بدون كار" وضع پرسنلي است كه به يكي از علل زير موقتاً از كار بركنار گردند:
الف ـ به موجب قرارهاي صادره از مراجع ذي‌صلاح قضائي بازداشت و يا تعليق از شغل شوند.
ب ـ برابر احكام صادره از دادگاه‌هاي صالح زنداني شوند.
ج ـ به علت عدم پرداخت محكوم به يا بدهي منجر به صدور اجرائيه، زنداني شوند.
د ـ به علت ارتكاب تخلفات انضباطي بدون كار شوند.
ه ـ در صورتي كه محكوم به اقامت اجباري يا ممنوع از اقامت در محل معين شوند.
تبصره 1 ـ نيروي انتظامي مي‌تواند پرسنل مشمول بند "ه" را بجاي بدون كاري در آن محل حاضر به خدمت نمايد.
تبصره 2 ـ مدت بدون كاري جزء ايام خدمت براي ترفيع منظور نشده و تنها از نظر بازنشستگي محسوب مي‌گردد.
كسور بازنشستگي اين مدت بر اساس آخرين حقوق آنان قبل از بدون كاري به صندوق بازنشستگي واريز خواهد شد.
تبصره 3 ـ محكوميت‌ها به ميزاني كه مشمول عفو، آزادي مشروط، تعليق اجراي مجازات، تأخير اجراي حكم يا حبس با خدمت قرار گيرند باعث‌بدون كاري نخواهد شد.
