ماده 92 ـ
ميزان حقوق وظيفه مستخدمي كه طبق تشخيص مرجع پيش‌بيني شده در ماده (68) اين قانون، عليل يا به علت حادثه‌اي ناشي از كار،معلول مي‌شود، به گونه‌اي كه از كار كردن باز بماند، معادل يك سي‌ام متوسط حقوق و فوق‌العاده شغل و مزاياي مستمر سه سال اشتغال آخر خدمت‌ضرب در سنوات خدمت خواهد بود.
تبصره 1 ـ در صورتي كه سنوات خدمت مستخدم موضوع اين ماده كمتر از پانزده سال باشد، مدت خدمت او پانزده سال محسوب مي‌شود.
تبصره 2 ـ در صورتي كه مستخدم ياد شده در اين ماده فوت شود، چهارپنجم حقوق وظيفه او با رعايت شرايط قانوني به مستمري‌بگيران وي تعلق‌مي‌گيرد.
تبصره 3 ـ بار مالي موضوع مزاياي مستمر مذكور در مواد91 و 92 از محل كسورات بند الف ماده 38 اين قانون تأمين خواهد شد.
