مصوبه
نخست وزير
مورخ 1358/5/21
ماده 4 ـ
بهاي توقف
هواپيماهاي مشمول اين قانون بايستي بابت مازاد بر 2 ساعت توقف در فرودگاه وجوه زير را بپردازند.
الف: براي هر ساعت توقف اضافي بين ساعات 5 تا 21 (محلي) در فضاي باز ده درصد بهاي فرود مندرج در ماده 3
ب: براي هر ساعت توقف اضافي بين ساعات 21 تا 5 (محلي) در فضاي باز بيست درصد بهاي فرود مندرج در ماده 3
ج: براي هر ساعت توقف اضافي در آشيانه سي درصد بهاي فرود مندرج در ماده 3
تبصره 1 ـ براي ساعاتي كه‌هواپيما به دستور مقامات صلاحيتدار ناگزير از توقف باشد بهاي توقف دريافت نمي‌گردد.
تبصره 2 ـ پروازهاي توريستي تا 24 ساعت از پرداخت بهاي توقف معاف مي‌باشند.
تبصره 3 ـ در محاسبه ساعات توقف كمتر از نيم ساعت محاسبه نخواهد شد و سي دقيقه به بالا يك ساعت محسوب مي‌گردد.
تبصره 4 ـ در مواردي كه‌هواپيما بدون جهت قانوني و يا ضرورت فني بيش از يك ماه در فضاي باز يا بيش از يكه‌هفته در آشيانه توقف نمايد و از‌طرف مالك و يا متصدي حمل و نقل و يا خلبان هواپيما هيچگونه مراجعه و اعلامي نشود و يا ترتيب پرداخت بدهي بابت خدمات مقرر در اين قانون‌را ندهد سازمان هواپيمايي كشوري مجاز است نسبت به جابجا كردن هواپيما پس از مدتهاي مذكور نسبت به ضبط آن ظرف سه ماه اقدام نمايد، هر گونه‌هزينه جابجايي هواپيما به عهده مالك آن خواهد بود.
