ماده 4 ـ
بهاي اراضي و ساختمانها و مستحدثات مذكور در ماده 2 اين قانون بر مبناي مميزي شهرداري تعيين و اعلام خواهد شد و شهرداريهاي‌مشمول ماده 2 مكلفند حداكثر ظرف دو سال از تاريخ شمول، مميزيهاي مذكور را با رعايت ضوابط ذيل به عمل آورند و مادام كه مميزي به عمل نيامده‌بهايي كه از طرف مالك يا مالكين يا قائم‌مقام يا نمايندگان قانوني آنها بر اساس اين ضوابط تعيين و اعلام مي‌گردد ملاك عمل محسوب خواهد شد.
بهاي اراضي طبق قيمت منطقه‌اي خواهد بود كه وسيله وزارت كشور و وزارت دارايي با كسب اطلاع از مراجع محلي تعيين و به تصويب هيأت وزيران‌رسيده باشد و بهاي ساختمانها و مستحدثات بر اساس ضوابطي خواهد بود كه وزارتخانه‌هاي كشور و آباداني و مسكن تعيين نموده و به‌تصويب هيأت‌وزيران رسيده باشد.
تبصره 1 ـ در مورد كارخانه‌ها و كارگاهها و مؤسسات صنعتي و اقتصادي و علمي فقط قيمت زمين و ساختمان ملاك پرداخت عوارض قرار خواهد‌گرفت.
تبصره 2 ـ در مناطقي از محدوده شهر كه آب مشروب لوله‌كشي و برق يا يكي از آنها در دسترس ساكنين آن منطقه گذارده نشده باشد بابت هر يك‌از آنها كه تأمين نشده 25 درصد از عوارض مقرر كسر مي‌گردد ولي زمين‌هاي باير واقعه در آن مناطق مشمول اين بخشودگي نخواهند شد.
تبصره 3 ـ مالكين و متصرفين املاك مكلفند در مميزي اراضي و ساختمانها و مستحدثات با مأمورين مميزي همكاري كنند و هرگاه از انجام اين‌تكليف خودداري كنند مأمورين مميزي در مورد اراضي باير يا بدون حصار با تشخيص علي‌الرأس و در مورد ساختمانها و باغات و اراضي محصور با‌اعلام كتبي قبلي و با حضور نماينده دادستان وارد ملك شده اوراق مميزي را تنظيم خواهند نمود.
تبصره 4 ـ ضوابط مذكور در اين ماده براي تقويم زمين و يا ساختمان بايد ساده و مشخص و روشن باشد.
