مصوبه
شماره 8888-11111
مورخ 1343/9/25
ماده 5 ـ
الف ـ مقامات هواپيمايي متعاهدين متفقاً براي مدتي كه مورد توافق طرفين باشد ظرفيت كليه محمولات را اعم از مسافر و كالا و محمولات پستي كه پيش‌بيني مي‌شود در قلمرو هر يك از طرفين متعاهدين جهت حمل در سرويسهاي هوايي معينه در آن مدت در كليه خطوط هوايي مشخصه به‌مقصد قلمرو طرف متعاهد ديگر وجود داشته باشد و همچنين تعداد سرويسها كه براي اين منظور لازم باشد با در نظر گرفتن ضريب بارگيري مناسب تعيين خواهند نمود.
ب ـ هر يك از طرفين متعاهدين حق دارد به مؤسسات معينه خود اجازه دهد كه براي حمل مسافرين و محمولات مذكور در بند (الف) اين ماده خواه‌در سرويسهايي كه به قلمرو طرف متعاهد ديگر ختم مي‌شود و خواه در سرويسهايي كه از آن قلمرو عبور مي‌نمايند نصف ظرفيتي را كه طبق مقررات (الف) مذكور تعيين شده مورد استفاده قرار دهد.
ج ـ مؤسسات معينه‌هر يك از طرفين متعاهدين فقط طبق مقررات زير مي‌توانند در قلمرو طرف متعاهد ديگر در هر يك از خطوط هوايي مصرحه مسافرين و محمولاتي را كه از كشور ثالث حمل شده يا به مقصد كشور ثالث باشد پياده يا سوار كنند:
1 ـ در صورتي كه كشور ثالث مزبور بين قلمروهاي طرفين متعاهدين واقع باشد هر قسمتي از ظرفيت كه توسط آن مؤسسات طبق مقررات بندهاي (الف) و (ب) اين ماده منظور شده ممكن است براي منظور فوق مورد استفاده قرار گيرد.
2 ـ در صورتي كه كشور ثالث مزبور در ماوراء قلمرو طرف متعاهد ديگر واقع باشد ظرفيتي كه براي اين منظور مورد استفاده قرار مي‌گيرد نبايستي از ظرفيتي كه طبق مقررات بندهاي (الف) و (ب) اين ماده منظور شده است تجاوز نمايد و اين ظرفيت بايد با موافقت مقامات هواپيمايي طرفين متعاهدين طوري تعيين گردد كه در مدت مورد موافقت امكان ورود لطمه بي‌مورد به منافع مؤسسات طرف متعاهد ديگر كه بين قلمرو خود و كشور ثالث مربوطه بهره‌برداري مي‌نمايند نداشته باشد.
د ـ به منظور رفع احتياجات حمل و نقل در فصول مختلفه و يا رفع احتياجاتي كه جنبه غير مترقبه و موقت دارد مؤسسات معينه ممكن است بين خود موافقت نمايند كه ظرفيتهاي مورد موافقت را به ميزان لازم جهت تأمين احتياجات حمل و نقل موقتاً افزايش دهند هر افزايشي از اين قبيل بايد فوراً به مقامات هواپيمايي طرفين متعاهدين گزارش شود و هر يك از آن مقامات ممكن است با چنين افزايشي موافقت ننمايند و در صورت عدم موافقت از اجراي چنين افزايش بايد خودداري شود.
ه ـ 1 ـ در اين ماده مقصود از "مدت مورد موافقت" عبارت است از اولين شش ماه و شروع آن از تاريخي است كه اين موافقتنامه به موقع اجرا درآيد و پس از آن هر مدت شش ماه بعدي است مگر آنكه مقامات هواپيمايي طرفين متعاهدين طور ديگري موافقت نمايند.
2 ـ تعداد سرويسها و ظرفيتي كه بايد منظور گردد بدواً بين مؤسسات معينه طرفين متعاهدين مورد مذاكره واقع و در صورت امكان مورد موافقت واقع‌مي‌شود. مقامات هواپيمايي هر دو طرف متعاهد حق دارند كه در اين مذاكرات نماينده داشته باشند.
3 ـ هر موافقتي كه بدين ترتيب بين مؤسسات معينه طرفين متعاهدين حاصل شود موكول به تصويب مقامات هواپيمايي طرفين متعاهدين خواهد بود چنين تصويبي از طرف مقامات هواپيمايي مذكور شامل توافق لازم مندرج در بندهاي (الف) و (ج) اين ماده تلقي خواهد شد.
4 ـ در صورتي كه مقامات هواپيمايي طرفين متعاهدين نتوانند در موضوعي كه موافقت آنها طبق مقررات اين ماده لازم باشد موافقت نمايند طرفين متعاهدين سعي خواهند كرد كه در آن موضوع بين خود موافقت حاصل كنند و چنانچه طرفين متعاهدين نتوانند چنين موافقتي حاصل نمايند مقررات ماده 13 اين موافقتنامه اجراء خواهد شد.
5 ـ مادامي‌كه تجديد نظر در ظرفيت و تعداد پروازها طبق مقررات اين ماده خاتمه نيافته مؤسسات معينه طرفين متعاهدين حق دارند استفاده از‌ظرفيتهايي را كه براي سرويسهاي هوايي موجود خود منظور نموده‌اند ادامه دهند.
