‌ماده 1ـ

اصلاحاتي كه در اين قانون به كار برده شده از نظر اجراي اين قانون به شرح زير تعريف مي‌شود:
1 ـ كشاورزي ـ عبارت است از توليد محصول به وسيله عمليات زراعي و همچنين دامداري و توليد محصولات حيواني.
2 ـ كشاورز ـ كسي است كه خود مالك زمين بوده و شخصاً به‌كشاورزي اشتغال دارد و منبع اصلي درآمد او از راه كشاورزي تأمين شود.
3 ـ كمك كشاورز ـ كسي است كه مالك زمين و عوامل ديگر كشاورزي نيست و در مقابل انجام كار معين كشاورزي مزد (‌نقدي يا جنسي) دريافت ‌مي‌كند.
4 ـ زارع كسي است كه مالك زمين نيست و در زمين متعلق به‌ديگري كشاورزي مي‌كند و مقداري از محصول را به صورت نقدي يا جنسي به‌مالك مي‌دهد.
5 ـ رييس خانوار ـ كسي است كه متكفل معاش خانوار است.
6 ـ خانوار ـ عبارت است از زن و شوهر و فرزنداني كه تحت تكفل يا ولايت رييس خانوار هستند و از نظر مقررات اين قانون در حكم يك ‌شخص محسوب مي‌شوند.
7 ـ مالك ـ كسي است كه داراي زمين باشد بدون آن كه شخصاً به‌كشاورزي اشتغال داشته باشد.
8 ـ اشخاص مندرج در اين قانون اعم است از اشخاص حقيقي و اشخاص حقوقي.
9 ـ زمين ـ منظور از زمين (‌ارض) در اين قانون زميني است كه بتوان آن را براي يك يا چند نوع از امور كشاورزي مورد استفاده قرار داد.
‌الف ـ زمين بائر ـ زميني است كه در آن عمليات زراعي انجام نگرفته باشد.
ب ـ اراضي موات ـ زمينهاي بايري است كه ملك اشخاص نمي‌باشد.
پ ـ مرتع ـ زميني است اعم از كوه و دامنه يا زمين مسطح كه به طور طبيعي حداقل هر هكتار آن بتواند يكصد كيلو وزن دام زنده را در يك فصل‌چرا تعليف نمايد و يا با توجه به عرف محل هيأت اصلاحات اراضي استان مرتع بودن آن را تأييد نمايد.
ت ـ زمين آبي ـ زميني است كه زراعت آن از آب دائمي رود يا استخر يا قنات يا چشمه يا چاه و امثال آن آبياري مي‌شود.
ث ـ زمين ديم ـ زميني است كه زراعت آن از آب باران يا سيلاب مشروب مي‌شود.
ج ـ بيشه يا قلمستان ـ زميني است كه در آن درختان غير مثمر به‌وسيله اشخاص غرس شده و تعداد درخت در هر هكتار آن از هزار اصله تجاوز نمايد.
چ ـ باغ ميوه ـ زميني است كه در آن درختان ميوه يا مو به وسيله اشخاص غرس و يا پيوند شده باشد و تعداد درخت ميوه يا مو در هر هكتار آن از‌يكصد اصله كمتر نباشد و در مورد درختان خرما و زيتون تعداد در هر هكتار از پنجاه اصله كمتر نباشد.