مصوبه شوراي عالي شهرسازي و معماري ايران پيرامون سند رويكرد ريل پايه

معاون محترم حمل و نقل وزارت راه و شهرسازي
شوراي عالي شهرسازي و معماري ايران در جلسه مورخ 1395/11/11؛ در راستاي وظيفه ذاتي و قانوني مبني بر سياستگذاري کلان در شهرسازي کشور و در ادامه مصوبه سال 1382 خويش؛ ضمن استماع گزارش ارائه شده از معاونت حمل و نقل پيرامون رويکرد ريل پايه و تصويب راهبرد کلّي «ضرورت هماهنگي ميان سياستها، برنامه‌ها، اقدامات حوزه حمل و نقل و سياستها و برنامه‌هاي نحوه استفاده از اراضي در کليه سطوح و مقيـاسها» (Integration between transport and land use planning) با تأکيد بر؛
• ضرورت اتصال انديشيده شده حمل ونقل برون شهري و حمل ونقل درون شهري، خصوصاً در مناطق کلانشهري به منظور ايجاد و تقويت تعادل و توازن منطقه‌اي؛
•ارتقاء کيفيت و کارآمدي حمل و نقل عمومي شهري با هدف توجه به حقوق شهروندي؛
• سنجش و ارزيابي ابعاد و تاثيرات مختلف اجتماعي و اقتصادي اتخاذ اين رويکرد؛
• نياز به تدوين مباني نظري منسجم, مستحکم و قابل دفاع؛
• تلقي از T.O.D به معناي احداث مراکز جذب جمعيت در ايستگاههاي مرکزي با ميزان بارگذاري و تراکم بالا، صرفاً يکي از شيوه‌ها و مصاديق هماهنگي ميان برنامه‌ريزي حمل و نقل و برنامه‌ريزي نحوه استفاده از اراضي مي‌باشد. تأکيد بيش از حد بر اين شيوه با توجه به جنبه‌هاي منفي قابل تأمل آن به عنوان تهديد اين سند به شمار مي‌آيد.
• ايجاد دسترسي بهينه براي عامه شهروندان و دستيابي آسان و برابر آنها به فرصتهاي شغلي و امکانات؛
• بهره گيري علمي و مبنائي از رويکرد‌ها و تجربيات جهاني موجود؛
• ضرورت اتخاذ رويکرد توسعه انسان محور و حفظ سرمايه‌ها و منابع زيست محيطي؛
• نهايتاً در هر محدوده جغرافيائي مي‌بايست يک طرح توسعه و عمران ملاک عمل باشد. لذا لازم است با ملاک قراردادن طرحهاي ملاک عمل موجود در سلسله مراتب تعريف شده (مطابق مصوبات شوراي عالي) حداکثر هماهنگي در استفاده از ظرفيتها بعمل آمده و تغييرات احتمالي لازم پيشنهاد شود.
مقرر نمود:
«موضوع با محوريت معاونت حمل و نقل و هماهنگي دبيرخانه شوراي عالي شهرسازي و معماري ايران و شوراي عالي هماهنگي ترافيک شهرهاي کشور و با مشاوره علمي مرکز تحقيقات راه، مسکن و شهرسازي، مجدداً مورد بررسي قرار گرفته و سند راهبردي به انضمام جزئيات و راهنماي اجرائي آن در اسرع وقت جهت بررسي به کميته تخصصي فرادست ارجاع و نتيجه جهت طرح و تصميم‌گيري نهائي به شوراي عالي شهرسازي و معماري ايران، ارائه گردد. لازم است ضمن بررسي همه جانبه از اين فرصت حداکثر استفاده به منظور دستيابي به معيارهاي ارزشمند جابجائي و حرکت (mobility)، سکونت‌پذيري (livability)، توليد (productivity)، پايداري (sustainability) در مناطق شهري و پيش‌بيني‌هاي لازم جهت پيشگيري از تبديل اين فرصت به تهديدهاي احتمالي بعمل آيد.
لذا مقتضي است مراتب مورد توجه قرارگرفته و نتيجه به شوراي عالي اعلام شود.
معاون معماري و شهرسازي و دبير شوراي عالي معماري و شهرسازي ـ پيروزحناچي