ماده1ـ

با عنايت به محدوديت‌هاي به‌عمل آمده در قانون آيين دادرسي کيفري در خصوص قرار بازداشت موقت، مراجع قضايي مکلفند از صدور قرارهاي بازداشت موقت بجز موارد مطروحه در مواد 237 و 238 قانون مزبور و ساير قوانين که بازداشت موقت را تجويز کرده است, اجتناب نمايند. دادستان‌ها و معاونين آنها در مقام تأييد قرار فوق مکلف به بررسي ضرورت قانوني و ملاحظه عواقب و آثار بازداشت‌ها به ويژه بر نوجوانان،‌ جوانان، سالخوردگان و بيماران، مي‌باشند.