فصل سيزدهم: کمك‌هاي اوليه و نجات

ماده451: معادن سطحي با بيش از 100 نفر، معادن زيرزميني غير زغال سنگ با بيش از 70 نفر و معادن زيرزميني زغال سنگ با بيش از 50 نفر کارگر در هر نوبت کاري بايد از امكانات و نفرات موظف در تشکيلات امداد و نجات برخوردار باشند.
تبصره: در معادن با تعداد نفرات کمتر در هر نوبت کاري بايد از پرسنل غير موظف معدن كه آموزش¬هاي لازم براي عمليات امداد و نجات در مواقع بحران را طي نموده‌اند، استفاده ¬مي‌شود.
ماده452: گروه امداد و نجات با نظر مسئول ايمني و بر حسب ضرورت بايد مجهز به دستگاه¬هاي تنفس انفرادي، دستگاه گازسنج مناسب، برانکارد و نظاير آن باشند اين دستگاه¬ها بايد مرتباً و در فواصل زماني مناسب بازديد و آزمايش شده و هميشه براي استفاده آماده باشند.
ماده453: افراد گروه نجات بايد هر سال دو بار مورد معاينه پزشكي قرار گيرند تا در صورتي كه واجد شرايط نباشند از گروه خارج شده و افراد ديگر به جاي آنها انتخاب گردند.
ماده454: در شبکه زيرزميني معادن بايد ايستگاه¬هاي کمک¬هاي اوليه مناسب، تجهيزات امداد و نجات و نيازهاي ضروري تعبيه شود.
ماده455: تنظيم و طراحي برنامه مقابله با سوانح در تمام معادن الزامي است و بايد متناسب با هر معدن توسط سرپرست معدن تهيه و تمرين شود.
ماده456: به استناد مواد 91 و 95 قانون كار جمهوري اسلامي ايران، مسئوليت رعايت مقررات اين آيين¬نامه بر عهده كارفرماي كارگاه بوده و در صورت وقوع هر گونه حادثه به دليل عدم توجه كارفرما به الزامات قانوني، مكلف به جبران خسارات وارده مي¬باشد.