فصل پنجم: باربري در معادن
الف) الزامات عمومي
ماده105: تمامي مسيرهاي باربري بايد از لحاظ شيب و پهنا يکنواخت و تا حدامکان مستقيم و متناسب با حجم ترافيک و نوع وسايل باربري باشند و همواره در شرايط ايمن نگه‌داري شوند.
ماده106: تابلوي مقررات ايمني براي هر سيستم باربري بايد در ابتدا و انتهاي آن و در همه مسيرهاي ارتباطي در معرض ديد قرار داده شود.
ماده107: باربري همزمان با رفت و آمد نفرات فقط در صورتي مجاز است که امکان سر خوردن وسايل باربري يا غلتيدن بار وجود نداشته باشد.
ماده108: تمامي مسيرهاي باربري بايد از قطعات سنگ يا ديگر موانع تميز نگه داشته شوند.
ماده109: اتصال يا جدا کردن وسايل باربري بايد در محل مناسب و به گونه¬اي صورت پذيرد تا از حرکات ناخواسته آنها جلوگيري شود.
ماده110: اقدامات احتياطي مناسب در کليه مسيرهاي باربري براي جلوگيري از حرکت ناخواسته وسايل باربري بايد به گونه¬اي پيش¬بيني شود تا در موقع لزوم به شکل خودکار عمل نمايند.
ماده111: سوار شدن کارگران روي کليه وسايل باربري به استثناي وسايلي كه براي نفربري كارگران اختصاص دارد، ممنوع است.
ماده112: وسايل باربري از خط خارج شده نبايد تا زمان توقف موتور وسيله يا طناب کشنده آنها با دست بر روي ريل قرار داده شوند.
ماده113: در صورت نياز به حمل و نقل بارهاي سنگين و غيرمعمول از نظر وزن و ابعاد، موارد ذيل بايد زير نظر سرپرست معدن لحاظ شوند:
الف) وزن دقيق محموله مشخص شود و وسيله نقليه مناسب و ايمن براي آن انتخاب شود.
ب) مسير مناسب براي حمل و نقل در نظر گرفته شود و كل مسير قبل از حمل و نقل مورد بازرسي قرار گيرد.
ج) كليه اتصالات و زنجيرها بايد براي بار سنگين محاسبه شوند تا توانايي تحمل وزن مورد نظر را داشته باشند.
ب) باربري دستي
ماده114: باربري دستي در معادن بايد بر اساس آيين¬نامه حفاظتي حمل دستي بار مصوب شوراي عالي حفاظت فني صورت پذيرد.
ماده115: در جابه‌جايي واگن‌ها با دست يا وينچ بايد روي لبه واگن چراغ روشن نصب گردد.
ماده116: جابه‌جايي دستي واگن¬ها در شيب¬هاي بيش از نيم درجه ممنوع است.
ماده117: در مواردي که کارگر ناچار است وسايل باربري را در فضاهاي تنگ هل بدهد بايد حفاظ مناسبي براي دست بر روي وسايل باربري وجود داشته باشد.
ماده118: فواصل واگن¬ها در باربري دستي بايد به گونه¬اي باشد تا از برخورد واگن¬ها به باربرها جلوگيري شود.
ج) باربري ريلي
ماده119: محل استقرار اپراتور لوکوموتيو در معادن زيرزميني بايد داراي كابين مسقف باشد.
ماده120: حداكثر سرعت مجاز باربري با قطار در معادن زيرزميني نبايد بيش از 18 كيلومتر در ساعت باشد.
ماده121: حمل افراد بايد با واگن مخصوص نفربري انجام شود.
ماده122: بستن واگن¬هاي حمل بار به واگن¬هاي نفربر ممنوع است.
ماده123: حمل مواد منفجره و مواد آتشزا در واگن¬هاي نفربر ممنوع است.
ماده124: مکانيزم اتصال واگن‌ها به يكديگر بايد از نوعي باشد كه براي بستن يا باز كردن آنها كارگر مجبور به قرار گرفتن بين دو واگن نباشد.
ماده125: هر لوکوموتيو بايد داراي چراغ جلو با قابليت روشنايي مؤثر تا فاصله 30 متر باشد. همچنين در پشت آخرين واگن هر قطار بايد چراغ خطر قرمز رنگ يا وسايل هشداردهنده نصب شود به گونه¬اي که حداقل از فاصله 30 متري ديده شود. چراغ¬هاي قطار در زمان حرکت بايد روشن باشند.
ماده126: واگن‌ها بايد به شكل دوره¬اي تحت سرويس و روغن كاري و تعمير قرار گيرند. كارهاي انجام شده بايد با ذكر شماره واگن، تاريخ تعمير و سرويس و نام خانوادگي شخصي كه مجري آن بوده است در دفتر مخصوص ثبت گردد.
ماده127: اتصال و يا جدا نمودن واگن‌ها و کنترل اتصالات بين آنها در زمان حركت قطار ممنوع مي‌باشد.
ماده128: سوار شدن كمك راننده لوكوموتيو فقط روي صندلي مخصوص وي كه به طور موقت به لبه آخرين واگن قطار نصب مي‌گردد مجاز است.
ماده129: به منظور بلند كردن و روي ريل قرار دادن واگن‌ها و لوكوموتيوهايي كه از روي ريل منحرف و يا خارج شده‌اند لازم است كه روي هر لوكوموتيو و همچنين جنب دهانه تونل، جك مخصوص اين كار وجود داشته باشد.
ماده130: در موارد ذيل استفاده از واگن‌ها ممنوع است:
الف) در صورت عدم روغنكاري، سالم نبودن محور چرخ‌ها و يا وجود شكستگي در چرخ‌ها.
ب) در صورت سالم نبودن زنجير و قلاب و ديگر اجزايي كه مربوط به اتصال واگن‌ها مي‌باشند.
ج) در صورت ناقص بودن سپرهاي طرفين واگن و يا ترمز (در واگن‌هاي ترمزدار).
د) در صورت وجود نقص در سيستم تخليه واگن‌ها.
ماده131: مراكز بارگيري در تونل¬ها بايد طوري طراحي شوند كه جاي كافي براي عبور و مرور افراد باقي بماند و شروع حركت قطار و يا واگن بايد توسط علائم هشداردهنده شنيداري و ديداري اعلام گردد.
ماده132: دريچه خروجي بونكرها به جز هنگام بارگيري بايد بسته باشد.
ماده133: ورودي محل¬هاي واگن برگردان بايد توسط مانع ايمن شود تا از ورود ديگر قطارها به محل و خطر برخورد با آن جلوگيري شود.
ماده134: در تونل‌هاي معادن گازدار كه از نظر گاز خيزي جزء طبقه 3 يا بالاتر از آن مي‌باشند بايد فقط از لوكوموتيوهاي مجاز براي معادن گازدار استفاده شوند.
ماده135: قطار نبايد از نقطه ترمز تا توقف كامل بيش از 40 متر را طي نمايد.
ماده136: لوكوموتيو در هنگام حركت بايد در ابتداي قطار واگن‌ها قرار گيرد. قرار گرفتن لوكوموتيو در انتهاي قطار واگن‌ها فقط در مواقع مانور و جابجا كردن واگن‌ها در سر دو راهي‌ها و هنگام تخليه بار مجاز است.
ماده137: استفاده از لوكوموتيو در موارد ذيل ممنوع است:
الف) نقص در سپرهاي جلو و عقب و يا عدم وجود آنها.
ب) ناقص بودن زنجير و قلاب و يا ساير وسايل اتصال.
ج) عيب در ترمزها.
د) نقص در سيستم اطفاي حريق.
ه) خرابي و يا عدم نور كافي چراغ لوكوموتيو.
و) خرابي دستگاه علايم هشداردهنده شنيداري و ديداري.
ز) مشاهده نقص در وسايل ضد انفجار لوكوموتيو (در تونل‌هاي خطرناك از نظر وجود گاز).
ح) عدم وجود جك همراه لوكوموتيو.
ط) ساير موارد بنا به تشخيص مسئول ايمني يا مسئول فني معدن.
ماده138: پايين پريدن از قطار و واگذاري رانندگي لوكوموتيو در حال حركت به ديگري ممنوع است.
ماده139: قبل از آن كه واگن خارج شده از خط را بلند كرده و روي خط قرار دهند بايد اقدامات ايمني براي جلوگيري از حرکات ناخواسته لحاظ شود.
ماده140: سيستم اضطراري توقف قطارهاي نفربر بايد داراي ترمزهاي خراب ـ ايمن که در شرايط خراب نيز قادر به توقف کامل قطار است، باشد.
ماده141: فاصله دو واگن در هنگام عبور از كنار هم نبايد از 20 سانتيمتر كمتر باشد.
ماده142: ارتفاع بارگيري واگن بايد براي پيشگيري از سر ريز شدن، متناسب با ظرفيت آن باشد.
ماده143: همه واگن¬هاي صندوقه گردان بايد مجهز به قفل باشند تا از تخليه اتفاقي صندوقه آنها جلوگيري شود.
ماده144: براي جلوگيري از واژگون شدن واگن در زمان تخليه بايد از زنجير ايمني كه به شاسي واگن متصل مي¬شود، استفاده كرد.
ماده145: كنترل اتصالات واگن¬ها در زمان حركت قطار مجاز نيست.
ماده146: سر ريل¬ها در محل اتصال دو ريل به يكديگر بايد در يك سطح باشند و ريل خارجي در قوس¬ها بايد بالاتر از ريل داخلي قرار گيرد. ريل¬ها بايد هر ماهه توسط مسئول ايمني معدن يا نماينده وي بازرسي شوند و در صورت وجود فرسايش مؤثر در کلاهک يا مشاهده ترک¬هاي طولي يا عرضي در تيغه ريل، نسبت به تعويض کامل آنها اقدام شود.
د) لوكوموتيو باطري¬دار در معادن زيرزميني
ماده147: باطري¬ها در معادن زيرزميني بايد فقط در ايستگاه¬هاي ويژه با مشخصات ذيل شارژ يا تعويض شوند:
الف) از مواد غيرقابل اشتعال ساخته شود.
ب) مجهز به وسايل مناسب و كافي براي اطفاي حريق باشد.
ج) هواي عبور كرده از روي باطري مستقيماً بايد در يك راه هوايي تخليه شود و براي تهويه جبهه كار از آن استفاده نشود.
د) دهانه¬هاي راه هوايي در نزديكي سقف جاي داده شوند.
هـ) به گونه¬اي باشد كه خطر سر ريز شدن آب باطري يا الكتروليت وجود نداشته باشد.
و) تجهيزات و لوازم الکتريکي ايستگاه شارژ بايد ضد جرقه باشند.
ماده148: آب باطري يا الكتروليت ريخته شده در ايستگاه شارژ بايد بلافاصله پاك شود.
ماده149: در جعبه باطري‌هاي لوکوموتيو و همچنين دريچه¬هاي آن بايد در هنگام شارژ باز باشند. بستن در جعبه پس از اتمام تصاعد خروج كامل گاز از دريچه¬ها مجاز است.
تبصره: در هر حال بستن در جعبه زودتر از يك ساعت پس از اتمام شارژ ممنوع است.
ماده150: قبل از خارج نمودن باطري از اطاق شارژ بايد ايزوله كردن و عايق‌بندي بين المنت‌ها و بدنه جعبه باطري مورد كنترل قرار گيرد.
ماده151: شارژ نمودن باطري‌هاي معيوب و يا كثيف ممنوع است.
هـ) باربري با لوكوموتيوهاي الكتريكي در معادن زيرزميني
ماده152: درصد گاز قابل‌انفجار در هواي تمامي مسيرهايي كه در آنها از لوكوموتيوهاي الكتريكي استفاده مي¬شود بايد کمتر از حد مجاز باشد.
ماده153: در تونل‌هايي كه به علت وجود گاز يا گرد زغال سنگ خطرناك مي‌باشند، تعميرات مربوط به وسايل برقي لوكوموتيو ممنوع است.
ماده154: سيم¬¬هاي تغذيه لوكوموتيو الكتريكي بايد داراي كليد¬هاي قطع جريان در فواصل حداکثر 500 متر و در ابتداي همه خطوط منشعب باشند.
ماده155: سيم¬¬هاي تغذيه لوكوموتيو الکتريکي بايد داراي تجهيزات حفاظتي در برابر عبور جريان اضافه باشند.
ماده156: سيم¬¬هاي تغذيه لوكوموتيو الكتريكي در معادن زيرزميني زغال سنگ بايد فقط در مسير هواي تازه شبكه تهويه نصب شوند.
ماده157: سيم¬¬هاي تغذيه لوكوموتيو الكتريكي و سيم¬هاي لخت مخابراتي در موارد عبور از ميان درهاي تهويه يا در محل تقاطع با ديگر سيم¬ها يا كابل¬هاي حاوي برق بايد به شكل مناسبي عايق‌بندي شوند.
ماده158: سيم¬¬هاي تغذيه لوكوموتيو الكتريكي با كمتر از ۲ متر ارتفاع از کف بايد در موارد ذيل به شکل مؤثر حفاظ‌گذاري شوند:
الف) در همه نقاطي كه ممکن است محل کار واقع شده يا کارگران به طور منظم از زير سيم¬هاي برق عبور نمايند.
ب) در هر دو طرف درهاي تهويه.
ج) در ايستگاه¬هايي كه افراد از قطارهاي ويژه حمل نفرات پياده يا سوار مي¬شوند.
د) حفاظ¬گذاري موقت در مناطقي كه افراد در نزديكي لوكوموتيو الكتريكي يا سيم‌هاي تغذيه لوكوموتيو الكتريكي كار مي¬كنند.
ماده159: علايم نوري واضح در مناطق تعويض خط، تقاطع¬ها و مسيرها در زمان برق¬دار بودن سيم لوكوموتيو الكتريكي بايد مشهود باشد.
ماده160: جريان برق لوکوموتيوهاي الکتريکي قطارهاي نفربري در زمان سوار و پياده شدن اشخاص بايد قطع باشد و يک علامت نوري ويژه نشان دهد که سيم برق تغذيه لوکوموتيو الکتريکي بي¬برق است.
ماده161: سيم يا سيم‌هاي تغذيه لوكوموتيوهاي برقي بايد به طريقي نصب شوند كه احتمال قطع شدن، برق گرفتگي يا بروز حريق وجود نداشته باشد.
ماده162: سيم يا سيم‌هاي تغذيه لوكوموتيوهاي برقي بايد در ارتفاع حداقل 5/2 متر از کف نصب شوند در غير اين صورت، جريان برق در هنگام عبور و مرور اشخاص بايد قطع شود.
ماده163: اطاقك راننده در لوكوموتيوهاي الكتريكي كه از سيم لخت برق مي‌گيرد بايد مسقف بوده و تجهيزات انتقال جريان بايد به طور کامل عايق‌بندي شده باشد تا احتمال برق گرفتگي راننده وجود نداشته باشد.
ماده164: تمام قسمت‌هاي لوكوموتيو كه جريان برق از آن عبور مي‌كند بايد به وسيله پوشش مناسبي عايق شوند.
ماده165: جريان برق بايد قبل از انجام هرگونه تعمير در شبكه انتقال برق به لوكوموتيو يا تعمير قسمت‌هاي الكتريكي يا مكانيكي لوکوموتيو قطع شود.
و) باربري با لوكوموتيوهاي ديزلي و ساير وسايل نقليه ديزلي در معادن زيرزميني
ماده166: ميزان منوکسيدکربن در گازهاي خروجي از اگزوز لوکوموتيو ديزلي بايد کمتر از 05/0 درصد باشد.
ماده167: استفاده از لوكوموتيو ديزلي در تونل¬هاي پيشروي كه تهويه آنها با بادبزن¬هاي موضعي انجام مي‌گيرد به شرطي مجاز است كه مقدار گاز زغال در جريان هواي خروجي از تونل کمتر از 5/0 درصد باشد.
ماده168: دماي گازهاي خروجي از اگزوز لوکوموتيو ديزلي نبايد بيشتر از 70 درجه سانتيگراد باشد و هيچ شعله¬ و جرقه¬اي نبايد از وسيله نقليه خارج شود.
ماده169: توقفگاه، محل سوختگيري و تعويض روغن لوکوموتيوهاي ديزلي بايد داراي ويژگي¬هاي ذيل باشد:
الف) با جريان كافي هوا تهويه شود.
ب) از مواد غير قابل اشتعال ساخته شده باشد.
ج) كف محل بايد از لايه¬اي از بتن با سطح غيرمتخلخل، با شيب مناسب و کانال¬هايي براي انتقال سيال ريخته شده پوشيده شود.
د) داراي وسايل مناسب و كافي براي اطفاء حريق باشد.
ماده170: سوختگيري يا تعويض روغن وسايل نقليه ديزلي فقط بايد در ايستگاه¬هاي ويژه انجام شود.
ماده171: الياف تنظيف مواد روغني براي پيشگيري از حريق بايد در ظروف غيرقابل اشتعال جمع‌آوري شده و در اسرع وقت به سطح زمين منتقل شوند.
ماده172: مقدار روغن انبار شده و مواد سريع الاشتعال در داخل معادن زيرزميني نبايد بيش از ميزان مصرف براي 24 ساعت آينده باشد و مخازن تخليه شده روغن بايد در اسرع وقت به بيرون از معدن برده شوند.
ز) باربري در مسير شيب¬دار با وينچ
ماده173: عبور و مرور افراد در زمان باربري با وينچ از مسير شيب¬دار وينچ ممنوع است.
ماده174: سرعت باربري با وينچ نبايد از 5 متر بر ثانيه بيشتر باشد.
ماده175: زنجيرهاي اتصال واگن¬ها به استثناي واگن اول بايد مقاومتي معادل حداقل 6 برابر وزن واگن پر را دارا باشند. ميزان مقاومت زنجير اتصال واگن اول بايد حداقل 10 برابر وزن واگن پر باشد.
ماده176: بازديد از سيم بكسل وينچ بايد هر ماه توسط مسئول ايمني با اندازه¬گيري قطر سيم بكسل در محل¬هاي فرسوده انجام شود و در صورت تخريب حداکثر 5 درصد از بافت سيم بكسل بايد نسبت به تعويض آن اقدام نمود.
ماده177: حداقل 3 دور اضافه از سيم بكسل بايد روي قرقره وينچ باقي بماند.
ماده178: ورودي محل تخليه واگن¬ها بايد براي پيشگيري از ورود واگن¬هاي ديگر و خطر برخورد، توسط مانع ايمني مناسب مسدود شود.
ماده179: قرقره وينچ بايد داراي ترمزي باشد كه در حال توقف بسته بماند.
ماده180: واگن¬هايي كه توسط وينچ بالا كشيده مي¬شوند بايد مجهز به چنگك¬هايي باشند تا با گيركردن به تراورس¬ها در مواقع اضطراري به عنوان ترمز عمل نموده و واگن را متوقف كنند.
ماده181: در صورت خروج واگن از خط بايد پس از حصول اطمينان از قفل بودن قرقره وينچ، واگن از بالا کشيده و دوباره روي خط قرار گيرد. شروع مجدد به كار مشروط به اطمينان از عدم قرار گرفتن کارگران در منطقه خطر مي¬باشد.
ماده182: پذيرگاه بالايي راه مورب بايد داراي نرده مناسبي باشد تا از حركت ناخواسته واگن‌ها به مسير شيب¬دار جلوگيري شود. باز كردن نرده بايد بعد از حصول اطمينان از بسته شدن واگن‌ها به يکديگر و سيم بکسل انجام شود.
ماده183: بين پذيرگاه‌ها در مسير باربري با وينچ بايد وسيله تبادل علايم موجود باشد.
ماده184: نزديك شدن افراد متفرقه‌اي كه در كار دستگاه‌ها دخالتي ندارند هنگام كار دستگاه‌هاي باربري در مسير شيب¬دار به محوطه‌اي كه در آنها واگن‌ها از سيستم بكسل و يا زنجير جدا و تخليه مي‌گردند، ممنوع است. به اين منظور بايد در محل فوق‌الذكر تابلوي هشداردهنده نصب نمايند.
ح) باربري در چاه (بالابرها)
ماده185: اگر عمق چاه به اندازه‌اي باشد كه ارتباط مستقيم بين متصديان پذيرگاه‌هاي مختلف چاه به وسيله صداي افراد به طور واضح برقرار نشود بايد اين ارتباط به وسيله هشدار دهنده صوتي يا وسايل مخابراتي برقرار گردد.
تبصره: در چاه‌هايي كه از وسايل حمل و نقل براي رفت و آمد كارگران استفاده مي‌شود علاوه بر علايم ارتباطي زنگ¬دار بايد ارتباط تلفني بين متصديان تمام پذيرگاه‌ها و متصدي بالابر نيز برقرار باشد.
ماده186: کليه قسمت‌هاي انتقال‌دهنده نيرو، سيم بکسل¬ها، نگه¬دارنده¬ها و ترمزهاي بالابرها بايد روزانه از نظر صحت عملکرد کنترل شوند.
ماده187: بالابرهاي دائم بايد داراي ويژگي‌هاي ذيل باشند:
الف) داراي ريل¬هاي ثابت جهت هدايت باربري در مسير باشند.
ب) سقوط اشياء از داخل آنها ممكن نباشد.
ج) بار در داخل آنها بي¬حركت بماند.
ماده188: بالابرهاي مخصوص حمل افراد بايد داراي سرپناه و پاراشوت بوده و به علاوه دستگاه محركة آنها مجهز به تنظيم‌كننده سرعت باشد. پلاك نشان‌دهندة ظرفيت سرنشين‌هاي اين وسايل بايد به طور آشكار در محل مناسبي نصب گردد.
ماده189: بالابرهاي دائمي كه براي حمل افراد به كاربرده مي‌شوند بايد مجهز به سيستم نشان دهنده موقعيت اطاقك بالابر در چاه بوده و با وسايل هشداردهنده صوتي نزديک شدن آن به پذيرگاه¬ها اعلام گردد.
ماده190: يک فضاي مناسب (چاهک) در سيستم بالابر ويژه حمل افراد در پايين¬ترين محل استقرار قفس در زير فضاي آخرين پذيرگاه جهت نصب سپرها (ضربه‌گيرها) يا ديگر وسايل مشابه به منظور کم کردن صدمات ناشي از سقوط قفس بايد حفر شود.
ماده191: ماشين بالابر بايد مجهز به عمق نمايي باشد كه حين عبور وسيله حمل و نقل از طبقات مختلف معدن زنگ اخباري را به شکل خودکار به صدا درآورد.
ماده192: نشانگر عمق بايد به نحوي نصب شود که شنيدن صداي زنگ و ديدن آن توسط اشخاصي که با بالابرکار مي¬کنند به آساني صورت پذيرد.
ماده193: سرعت حركت بالابر هنگام حمل مسافر نبايد از 8 متر بر ثانيه تجاوز كند.
ماده194: بالابر بايد داراي ترمزي باشد كه در صورت لزوم بتواند كابل فولادي را در شرايطي که بالابر با حداکثر ظرفيت باربري در هر يک از جهات کار مي¬کند، متوقف كند.
ماده195: ماشين‌هاي بالابر بايد به دو دستگاه ترمز جداگانه شامل ترمز عادي و ترمز ايمني كه هر يك به طور مستقل قادر به توقف ماشين باشد، مجهز گردند.
ماده196: ترمزها بايد به شکلي تنظيم شوند که در صورت قطع نيروي محرکه به شکل خودکار عمل کنند. همچنين انتقال نيروي محركه ماشين با بكار افتادن ترمز ايمني بايد به طور خودكار قطع شود.
ماده197: بالابر بايد داراي مکانيزمي باشد تا در مواقعي که قفس به بالاتر از حد نهايي تعيين شده در سر چاه برسد نيروي محرکه را قطع و سيستم ترمز را فعال کند.
ماده198: بالابرهايي که براي جابه‌جايي افراد استفاده مي¬شود بايد به سيستم¬هاي خودکار مهار سرعت و از کارانداز ناشي از اضافه بار مجهز باشد.
ماده199: در چاه‌هايي كه از چرخ چاه كلاج¬دار استفاده مي‌شود هر موتور بايد داراي ضامن باشد كه باز كردن ترمز و آزاد كردن كلاج به طور همزمان امكان نداشته باشد.
ماده200: يک نشانگر سرعت بايد در محلي که به آساني توسط اپراتور ماشين بالابر ديده ¬شود، نصب گردد.
ماده201: جنس كابل فلزي بايد مناسب با شرايط محيط كار انتخاب شود و در مقابل خوردگي و فرسايش مقاوم باشد.
ماده202: ضريب اطمينان كابل فلزي بايد حداقل 6 باشد. به عبارت ديگر ميزان بار مفيد و بار مرده و كل وسيله باربري نبايد از يك ششم مقاومت كابل تجاوز كند.
ماده203: هرگاه پس از هر آزمايش مشخص شود كه تقليل قابل ملاحظه‌اي در مقاومت كابل حاصل شده و يا بيش از ده درصد عنصرهاي مشهود آن در طول سه گام پاره شده و يا تغيير محسوسي در شكل ظاهري كابل از نظر خوردگي، سائيدگي، تقليل قطر، شکستگي يا باز شدن پيچش آن حاصل شده باشد، آن كابل بايد تعويض گردد.
ماده204: در هر معدن كه باربري از طريق چاه با وسايل بالابر انجام مي‌گيرد، بهره‌بردار موظف است، دفتري براي ثبت موارد ذيل در معدن اختصاص دهد:
الف) نام و نشاني كارخانه سازنده كابل فلزي و وسايل مربوطه.
ب) مشخصات كابل، نوع سيم‌هاي بكار برده شده و ساختمان آن و نتيجه آزمايش‌هاي انجام شده درباره كابل نو و محاسبه مقاومت كل كابل فلزي و همچنين نتيجه آزمايش‌هايي كه برطبق مقررات مربوطه انجام مي‌شود.
ج) تاريخ شروع استفاده از كابل و نوع باربري آن.
د) وزن مرده کليه وسايلي که كابل متحمل مي‌شود به انضمام وزن خودكابل و همچنين حداكثروزن باري كه حمل مي‌کند.
ه) تاريخ و نوع تعميرات و تاريخ سر و ته كردن كابل.
ز) تاريخ و علت خارج كردن كابل از سرويس.
ح) مقدار عملكرد كابل در حركت به طرف پايين و در حركت به طرف بالا و ميزان تن ـ كيلومتر باربري ماهانه.
ماده205: ماشين بالابر و متعلقات آن بايد مطابق آيين¬نامه حفاظتي وسايل حمل و نقل و جابه‌جا كردن مواد و اشياء در كارگاه¬ها مصوب شوراي عالي حفاظت فني بازرسي شوند.
ماده206: قبل از اولين استفاده منظم کاري از هر کابل فلزي بالابر در جابه‌جايي نفرات، اين کابل حداقل بايد 20 مرتبه به همراه بار هم اندازه¬اش به کار برده شود. کابل بالابر بعد از اين آزمايش بايد کنترل شود تا هيچ گونه صدمات مشهود در آن ايجاد نشده باشد.
ماده207: سيم بکسل ماشين بالابر بايد بصورت ماهانه و بعد از تميز کردن سطح کابل فلزي با عبور با سرعتي کمتر از 5/0 متر بر ثانيه توسط مسئول ايمني يا نماينده وي بازرسي شود.
ماده208: لبه طبلک¬ها براي جلوگيري از لغزش بايد طوقه داشته باشند. (به استثناي طلبک¬هاي مخروطي که بايد مکانيزمي براي پيشگيري از لغزش کابل فولادي در آنها بکار رفته باشد) سر کابل بايد به شکل مناسب و ايمن به طبلک متصل شود (به استثناي بالابر از نوع اصطکاکي) به نحـوي که حتي در زماني که قفس بالابر در پايين¬ترين نقطه قرار دارد، حداقل 2 دور کابل فلزي بر روي طبلک باقي مانده باشد.
ماده209: کيج بايد داراي سقف محافظ محکم بوده و داخل آن ميله¬ها يا دستگيره¬هايي براي گرفتن افراد وجود داشته باشد.
ماده210: کيج بايد به شکل ايمن در زمان حمل افراد محصور شود تا امکان سقوط اشخاص از آن به داخل چاه وجود نداشته باشد.
ماده211: درهاي کيج نبايد به سمت خارج باز شوند و به شکلي بايد تنظيم شوند تا در اثر ضربه يا تکان¬هاي ناگهاني باز نشوند.
ماده212: حداکثر ظرفيت مجاز حمل نفر و بار که در هر کيج اجازه سوار شدن را دارند بايد بر اساس مشخصات فني، توسط سرپرست معدن تعيين شود.
ماده213: کف کيج بايد تحمل فشارها و تنش¬هاي ايجاد شده در زمان بارگيري و تخليه در شرايط معمولي و اضطراري را داشته باشد.
ماده214: ارتفاع کيج نفربري بايد به اندازه¬اي باشد تا اشخاص به آساني بتوانند در آن بايستند.
ط) باربري با کاميون
ماده215: جاده¬هاي باربري که شيب متوسط بيش از 5 درصد دارند بايد داراي راه¬هاي خروج اضطراري در پيچ¬ها باشند تا راننده در صورت عمل نکردن ترمز دامپ تراک، بتواند با هدايت ماشين به آنها، کاميون را به شکل ايمن متوقف کند.
ماده216: تمام کاميون¬ها در معدن بايد داراي چراغ جلو و چراغ خطر در عقب باشند و بلندي صداي سيستم هشداردهنده صوتي آنها بيشتر از بلندي صداي معمول در معدن باشد.
ماده217: دود خروجي از اگزوز کاميون¬هاي با موتور احتراق داخلي بايد از محلي دور از محل استقرار راننده خارج شود.
ماده218: خودروهاي سواري که وارد محدوده تردد دامپ تراک¬ها مي¬شوند بايد در روز مجهز به پرچم و در شب داراي چراغ روشن گردان باشند که در ميدان ديد رانندگان دامپ تراک¬ها قرار داشته باشد.
