فصل 4: سياستهاي کلان

1. تأکيد بر توليد علم بومي و توسعه علوم مربوط و نظريهپردازي در عرصه توليد فلسفههاي مضاف مرتبط با بخش هوافضا با تکيه بر مباني معرفتي اسلامي؛
2. استفاده حداکثري از توان داخلي و فعالسازي ظرفيتها؛
3. مسئوليت‌پذيري در حفظ و ارتقاي محيط زيست؛
4. ايجاد فرصت عادلانه براي مشارکت افراد، شرکتها و نهادها در توسعه بخش؛
5. مديريت ساماندهي شده تأثيرات و تبعات فرهنگي طرحهاي توسعهاي هوافضاي کشور و تهيه پيوستهاي فرهنگي براي آنها؛
6. رعايت چارچوبهاي ديپلماسي فناوري ملي در فعاليتها و مشارکتهاي بين‌المللي بخش هوافضا؛
7. بهرهبرداري از سرريز فناوري هوافضا در ساير بخشها؛
8. ايجاد مشاركت حداكثري در تمام فعالين و نهادهاي مؤثر؛
9. اولويتدهي به بخشهاي غيردولتي در اجرا با تأكيد بر حفظ نقش سياستگذاري و نظارتي دولت؛
10. رعايت اصول پدافند غيرعامل و صيانت از فناوري در توسعه بخش؛
11. شفافيت وظايف و تمايز متوليان عرصههاي سياستگذاري و نظارت از اجرا؛
12. تمرکز در سياستگذاري و نظارت كلان؛
13. اهتمام به ارتقاي مديريت سيستمي و انباشت دانش در دستگاهها؛
14. اولويتدهي به ارتقاي سرمايه انساني و جذب نخبگان به عنوان اصليترين عامل در توسعه فناوري؛
15. اولويتدهي به راهکارهاي ميان‌بر و بديع و توسعه قابليتها و شايستگيهاي محوري؛
16. توأماني ايجاد زمينه براي فعاليتهاي اقتصادي و اجتماعي در اين بخش با حفظ امنيت پايدار جمهوري اسلامي ايران.