مقدمه
موضوع سند حاضر، توسعه علوم، فناوري و صنايع دانشبنيان بخش هوافضاي کشور ميباشد كه شامل کليه نهادها و عامل‌هايي است که به نحوي در امر شناسايي و بهرهبرداري از فضا و هوا جهت کاربردهايي از قبيل فعاليتهاي رسانه‌اي و مخابراتي، تصويربرداري، شناسايي و جابجايي محمولهها در هوا و فضا دخيل هستند.
فعاليتهاي بخش ياد شده حوزههاي آموزش و پژوهش، اکتساب و توسعه فناوري، فعاليتهاي صنعتي و ارائه خدمات را در بر ميگيرد و از مهم‌ترين خصوصيات آنها اين است که به دليل سرعت بالاي تحولات فناورانه و کم بودن فاصله تحقيقات تا پيادهسازي صنعتي ميتوان بخش هوافضا را کاملاً دانشبنيان دانست.
از منظر اسناد بالادستي نيز اين بخش از اهميت ويژهاي برخوردار بوده و در نقشه جامع علمي کشور، هوافضا به عنوان يکي از اهداف بخش نظام علم و فناوري1 و موارد اولويتهاي «الف» فناوري2 تعيين شده است. همچنين هوافضا نقش مؤثري در توسعه ديگر فناوريهاي اولويتدار دارد.
رشد سريع مخابرات ماهوارهاي، پيشبيني چندين برابر شدن بازار درخواست مشاهده زمين تا سال 2020، تخمين بازار بيش از 3000 ميليارد دلاري هواپيماهاي تجاري در بيست سال آينده و حجم عظيم و رو به رشد خدمات هوانوردي که حاکي از رشد قريب به 50 درصدي صنعت هوايي از حيث نسبت درآمد در کيلومتر، در فاصله سالهاي 2000 تا 2010 بودهاست، مؤيد اهميت اقتصادي موضوع ميباشد. علاوه بر آن، دانشبنيان بودن بخش بزرگي از فعاليتهاي اين بخش و ارزيابي بازار کار حدود يک ميليون نفري آن در منطقه در سال 2009، اهميت اقتصادي آن را مضاعف نمودهاست.
نقش اين بخش در ارتقاي اقتدار و امنيت ملي، پيشراني علم و فناوري در ديگر زمينهها و منافع حاصل از سرريز فناوريهاي توسعهيافته يا بوميسازي شده به ديگر
بخشها نيز از جمله ديگر عواملي هستند که هوافضا را، در سطح جهاني، به يک بخش راهبردي تبديل کرده است.
علاوه بر آن در کشور ما، دستاوردهاي اخير به ويژه طراحي، ساخت و پرتاب ماهوارهها و طراحي و ساخت انواع هواپيماها و ديگر هواگردها سبب افزايش عزت و خودباوري ملي شده و تراز جمهوري اسلامي ايران را در چشم ناظران جهاني ارتقا بخشيدهاست.
برخي ويژگي‌ها، ظرفيت‌ها و توانمندي‌هاي خاص جمهوري اسلامي ايران، همچون سرزمين پهناور و موقعيت ممتاز ژئوپوليتيک، تجربه کسب توانمندي در ساخت، پرتاب و قراردادن ماهواره، فضاپيما و ساير اجسام پرنده در فضا و بهرهبرداري از آنها، سابقه طولاني در فعاليتهاي هوايي و هوانوردي و وجود زيرساختهاي مناسب فرودگاهي، تجهيزات ناوبري و تعميرات و نگهداري، صنعت ساخت انواع اجسام پرنده، دانشگاهها و پژوهشگاههاي کلاس جهاني، نيروي انساني مستعد، نخبه و متخصص، ضرورت توجه ويژه به اين بخش را نمايان ميسازد.
وجود اين ظرفيت‌ها و توانمندي‌ها در کنار فرصت‌هاي پيشرو، نويد موفقيت‌هايي بزرگ را در آينده‌اي نه‌چندان دور مي‌دهد؛ موفقيت‌هايي که در صورت وجود برنامه‌اي جامع و تلاش مستمر و همدلانه بازيگران بخش هوافضا، دور از دسترس نخواهد بود.
