مقدمه

امروزه اهميت حفظ ميراث فرهنگي و صنايع‌دستي و گسترش صنعت گردشگري در ايجاد اثرات مثبت اقتصادي در سطح دنيا به طور روزافزوني آشكارتر شده و دولت‌هاي مختلف دنيا، گردشگري را به‌عنوان يكي از عوامل مهم ايجاد اشتغال و كاهش نرخ بيكاري مي‌دانند. در ساليان گذشته در كشور ما پس از ادغام حوزه‌هاي ميراث فرهنگي، گردشگري و صنايع‌دستي در يکديگر، تشکيلات واحدي پديد آمده است که در فرجام اهداف مشترکي را پيگيري مي‌كنند. گرچه مجموعه اين تشکيلات در حوزه «فرهنگ» مي‌گنجد، اما بهره‌برداري از آن‌ها و به زبان ساده‌تر درآمدزايي از اين بخش، با توجه به توان و درون‌مايه نهفته در آن، بدون ترديد اقتصادي است. همچنين حفظ ميراث فرهنگي و صنايع‌دستي و بهره‌برداري از آنها در راستاي توسعه گردشگري مبتني بر شرايط فرهنگي و تاريخي و همچنين جاذبه‌هاي طبيعي و تاريخي و فرهنگي كشورمان، باعث تعامل سازنده و مؤثر با جه-ان شده و با توج-ه به منافع سرشار اقتصادي، اجتماعي و سياسي آن، مصالح ملي كشور نيز برآورده خ-واهد شد. علاوه بر اين توسعه زيرساخت‌هاي گردشگري نقش مؤثري بر گسترش گردشگري داخلي نيز خواهد داشت كه ضمن ايجاد رونق در مناطق گردشگري كشور، باعث بهبود توزيع درآمد مي‌گردد.