ماده1-

اصطلاحات بكار رفته در اين آيين‌نامه داراي تعاريف زير مي‌باشند:
الف - قانون: قانون نظام جامع دامپروري كشور - مصوب 1388-
ب - دام: حيواناتي (شامل چهارپايان، پرندگان، آبزيان و حشرات) كه براي امور تغذيه انسان و يا تغذيه دام و فعاليتهاي اقتصادي، توليدي، آزمايشگاهي، ورزشي و تفريحي، توليد، نگهداري و پرورش داده مي‌شوند.
پ - دامپروري: علم و فن مديريت در پرورش، تغذيه و اصلاح نژاد دام به منظور دستيابي به استانداردهاي ملي و بين‌المللي.
ت - سازمان: سازمان نظام مهندسي كشاورزي و منابع طبيعي جمهوري اسلامي ايران.
ث - امور تحقيقاتي: مجموعه فعاليت‌هايي كه براي پاسخ‌گويي به نيازهاي علمي و كاربردي در زمينه دامپروري انجام مي‌گيرد.
ج - امور مشاوره‌اي و مطالعاتي: نيازسنجي، امكان‌سنجي، شناسايي، توجيه فني، اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي، نظارت بر اجراي طرح، نصب و بهره‌برداري، كنترل مهندسي، خدمات مهندسي ارزش و پايش و ارزشيابي طرح.
چ - امور خدماتي: مجموعه فعاليت‌هاي اجرايي و پشتيباني كه در جهت ارتقاي كمي و كيفي امور دامپروري استفاده مي‌شود.
ح - امور آموزشي، ترويجي و فرهنگي: فعاليت‌هايي كه به منظور افزايش سطح دانش، بينش و مهارت‌هاي اشخاص شاغل در زمينه حرفه دامپروري انجام مي‌شود.
خ - پروانه تأسيس: مجوزي كه با رعايت قوانين و مقررات مربوط و پس از ايجاد، تجهيز و تأمين نيروي انساني لازم براي انجام فعاليت‌هاي دامپروري از سوي سازمان به نام متقاضي صادر مي‌شود.
د - تشكل‌هاي دامپروري غيردولتي: اشخاص حقوقي كه براساس ضوابط و شرايط قانوني، ايجاد شده و مبناي فعاليت آنها براساس اساسنامه‌هاي مصوب مي‌باشد كه از اين پس تشكل ناميده مي‌شوند.
ذ - مركز خدمات دامپروري غيردولتي: واحدي متشكل از اشخاص حقيقي يا حقوقي غيردولتي كه بر اساس قانون براي انجام يك يا چند فعاليت موضوع اين آيين‌نامه در مكان مشخص تأسيس و از اين پس مركز ناميده مي‌شود.