ماده4-

ايجاد هرگونه بنا و تأسيسات در خارج از حريم شهرها و محدوده روستاها پس از رعايت مفاد طرحهاي توسعه و عمران (جامع) ناحيه‌اي و مجموعه شهري (در صورت وجود) با رعايت شرايط زير مجاز است:
الف - حريم قانوني نسبت به راهها و راه‌آهن، معادن، دريا، رودخانه، جنگلها، درياچه‌ها، تالابها، نهرهاي عمومي، قنوات و چاهها، مسيلها، خطوط و پايه‌هاي انتقال نيروي برق، خطوط ارتباطي و فيبر نوري و پايه‌هاي تأسيسات مخابراتي، پلها و تونلهاي واقع در مسير راهها يا تأسيسات عمومي و عمراني، لوله‌هاي انتقال نفت و گاز، سدها و كانالها و شبكه‌هاي آبياري، خطوط و لوله‌هاي آبرساني، تأسي-سات نظامي و انتظامي و امنيتي و مرزي، تصفيه‌خانه‌هاي آب و فاضلاب، سيل‌بندها، سيل‌گيرها، ابنيه و آثار تاريخي و طبيعي و تأسيسات هسته‌اي.
ب - ضوابط بهداشت عمومي و بهسازي و حفاظت محيط زيست.
ج - قانون حفظ كاربري اراضي زراعي و باغها - مصوب1374- و اصلاحيه‌هاي بعدي آن.
د - اصول، ضوابط و معيارهاي پدافند غيرعامل.
ه- - ضوابط و مقررات سازمان حفاظت محيط زيست در مناطق چهارگانه و ضوابط و معيارهاي استقرار واحدها و فعاليتهاي صنعتي و توليدي موضوع تصويب‌نامه شماره 78946/ت39127ه- مورخ 1390/4/15 و اصلاحات بعدي آن.
و- آي-ين‌نامه نصاب اراضي ق-ابل واگذاري به فعاليت-هاي مختلف در خ-ارج از حريم شهرها و مح-دوده روستاها موضوع تصويب‌نامه شماره 79259/ت42849ه- مورخ 1390/4/15.
تبصره1- تعيين كاربري و ضوابط ساخت و ساز براي هر يك از انواع كاربريها و فعاليتها اعم از عرض گذر، نحوه استقرار بنا، سطح اشغال و تراكم ساختماني بايد به تصويب شوراي برنامه‌ريزي و توسعه استان برسد.
تبصره2- محدوده مراكز سكونتي داراي جمعيت كمتر از 20 خانوار (آباديها) و روستاهاي فاقد دهيار از لحاظ احداث بنا و تأسيسات مشمول ضوابط اين آيين‌نامه مي‌باشند.
تبصره3- در خصوص روستاهاي فاقد طرح هادي، ضوابط موقت با رعايت طرح توسعه و عمران (جامع) ناحيه‌اي مربوط و مصوبات شوراي عالي شهرسازي و معماري ايران توسط بنياد مسكن انقلاب اسلامي تهيه و ملاك صدور پروانه ساختماني قرار مي‌گيرد.