ماده1- تعاريف

از نظر اين موافقتنامه:
الف - اصطلاح « كنوانسيون» به كنوانسيون هواپيمايي كشوري بين‌المللي كه در تاريخ آذرماه هجري شمسي برابر با 7 دسامبر 1944 ميلادي در شيكاگو براي امضاء مفتوح گرديد، اطلاق مي‌شود، و شامل اصلاحات كنوانسيون كه به موجب ماده (94) آن تصويب شده و براي طرفهاي متعاهد لازم‌الاجراء گرديده و نيز ضمايم كنوانسيون و اصلاحات آنها كه به موجب ماده (90) آن به تصويب رسيده و براي طرفهاي متعاهد لازم الاجراء شده است، خواهد بود.
ب - اصطلاح « مقامات هواپيمايي» درمورد جمهوري اسلامي ايران به « سازمان هواپيمايي كشوري » و هرشخص يا سازماني كه مجاز به انجام وظايف فعلي آن سازمان باشد اطلاق مي‌گردد، و در مورد دولت کنيا به وزير فعلي مسؤول هواپيمايي کشوري هر شخص يا سازماني كه مجاز به انجام وظايف فعلي آن وزير باشد، اطلاق مي‌شود.
پ - اصطلاح « شركت هواپيمايي تعيين‌شده » به يك يا چند شركت هواپيمايي اطلاق مي‌شود كه به موجب مفاد ماده (3) اين موافقتنامه تعيين شوند و اجازه فعاليت بيابند.
ت - اصطلاح « ظرفيت » درمورد هواپيما، به ميزان بارگيري مؤثر آن هواپيما در يك مسير يا قسمتي از مسير و اصطلاح « ظرفيت» درمورد « سرويس مورد توافق» به حاصل‌ضرب ظرفيت هواپيما در چنين سرويسي در دفعات پرواز هواپيماي مزبور طي زمان معين درتمام يا قسمتي از مسير، اطلاق مي‌شود.
ث - اصطلاح سرزمين در مورد هر يك از طرفهاي متعاهد به مناطق تحت حاكميت آنها اطلاق مي‌شود.
ج - اصطلاحات « سرويس هوايي»، « سرويس هوايي بين‌المللي» ، « شركت هواپيمايي» و « توقف به منظورهاي غيرحمل و نقل» داراي همان معاني است كه به ترتيب در ماده (96) كنوانسيون براي آنها ذكر شده است .
چ - اصطلاح « نرخ» به قيمتي اطلاق مي‌شود كه براي حمل مسافر، بار همراه و غيرهمراه پرداخت گردد و شامل شرايطي كه به موجب آن قيمتهاي مزبور اعمال مي‌شود از جمله قيمتها و شرايط مقرر براي نمايندگيها و ساير خدمات جنبي به استثناء دستمزدها و شرايط حمل پست، مي‌باشد.