ماده 9ـ دعوت از شاهد يا كارشناس
1ـ در صورتي‌كه در جريان تحقيقات مقدماتي يا دادرسي در قلمرو يكي از طرفين متعاهد نياز به حضور شاهد يا كارشناس مقيم قلمرو طرف متعاهد ديگر باشد مقام صلاحيتدار طرف متعاهد تقاضاكننده دعوتنامهاي براي حضور شاهد يا كارشناس از طريق طرف متعاهد تقاضا شونده ارسال خواهد داشت.
2ـ دعوتنامه نبايد متضمن ضمانت اجرائي براي دعوت‌شده، در صورت عدم‌حضور، باشد.
3ـ شاهد يا كارشناس مي‌تواند در مواردي كه طبق قانون يكي از طرفين متعاهد حق يا تكليف خودداري از اداي شهادت يا اظهارنظر كارشناسي وجود دارد، از اداي شهادت يا اعلام نظر كارشناسي خودداري كند.
4ـ شاهد يا كارشناس در تمام مدتي كه حضور او براي اداي شهادت يا انجام كارشناسي لازم باشد، نبايد براي اتهامات يا محكوميتهاي قبل از عزيمت يا اموري كه موضوع محاكمه بوده و او را براي اداي شهادت يا انجام كارشناسي در آن امر دعوت كرده‌اند، تعقيب، توقيف، محاكمه يا مجازات نمود.
5 ـ چنانچه مقامي كه شاهد يا كارشناس را دعوت كرده به وي اطلاع دهد كه ديگر به حضورش نياز نيست، اما او ظرف پانزده‌روز پس از دريافت اين اخطار قلمرو طرف متعاهد تقاضاكننده را ترك نكند از مصونيت فوق‌الذكر برخوردار نخواهد شد. مدت زماني كه طي آن شاهد يا كارشناس به دلائل خارج از ارادة خود نتواند قلمرو كشور تقاضاكننده را آزادانه ترك كند، جزء مهلت مقرر در اين بند محسوب نخواهد شد.
6 ـ شهود و كارشناساني كه در قلمرو كشور متعاهد ديگر حضور مي‌يابند، حق دارند مخارج سفر و اقامت در خارج و اجرتي كه به لحاظ حضور از آن محروم شده‌اند را از مرجع درخواست كننده دريافت نمايند. حق‌الزحمه انجام كارشناسي نيز در صورت مطالبه به عهده طرف متعاهد تقاضاكننده مي‌باشد. در دعوتنامه بايد قبول پرداخت اين هزينه‌ها قيد شود؛ در صورت تقاضاي پيش پرداخت مخارج سفر و اقامت، تأديه خواهد شد.
7ـ مقررات فوق مانع از آن نيست كه از طريق دستگاههاي ديداري يا شنيداري اظهارات شاهد يا كارشناس أخذ شود. هزينه‌هاي مربوط به عهده طرف متعاهد تقاضاكننده خواهد بود، مگر آن‌كه طرفين متعاهد به نحو ديگري توافق كنند.
