ماده1ـ تفسير

(1)ـ از نظر اين كنوانسيون‌:
الف ـ « گونه‌هاي مهاجر» به تمام يا هر بخش جغرافيايي جداگانه از جمعيت هرگونه يا زيرگـونه جانـوران وحـشي‌، بخش قابل توجهي از جمعيت گونه‌هايي كه به ‌صورت دوره‌اي و قابل پيش‌بيني از فراز محدوده قلمرو ملي يك يا چند كشور عبور مي‌كنند، اطلاق مي‌شود.
ب ـ « وضعيت حفاظتي يك گونه مهاجر» به مجموعه عوامل مؤثر بر گونه‌هاي مهاجر اطلاق مي‌شود كه ممكن است بر توزيع و فراواني درازمدت آنها اثرگذار باشد.
ج ـ « وضعيت حفاظتي‌» زماني مطلوب به حساب خواهد آمد كه‌:
1ـ اطلاعات مربوط به پويايي جمعيت گونه‌هاي مهاجر نشان دهد كه آنها خودشان را در درازمدت به ‌عنوان جزئي قابل دوام از زيست‌بوم (اكوسيستم) حفظ مي‌كنند.
2ـ در درازمدت مسير مهاجرت گونه‌هاي مهاجر نه در حال كاهش يافتن باشد و نه احتمال كاهش پيدا كردن داشته باشد.
3ـ زيستگاه كافي براي نگهداري جمعيت گونه‌هاي مهاجر در حال حاضر وجود داشته باشد و در آينده قابل پيش‌بيني و در درازمدت وجود خواهد داشت‌.
4ـ تا اندازه‌اي كه به‌صورت بالقوه زيست ‌بومهاي (اكوسيستمهاي) مناسب وجود دارد و تا اندازه‌اي كه مطابق با مديريت خردمندانه حيات وحش باشد، توزيع و فراواني گونه‌هاي مهاجر به‌پوشش و سطح تاريخي خود نزديك شود.
د ـ « وضعيت حفاظتي‌» زماني نامطلوب است كه هر كدام از شرايط ذكرشده در جزء (ج‌) اين بند تأمين نشود.
هـ ـ « در خطر» در رابطه با يك گونه مهاجر خاص بدين معني است كه آن‌گونه مهاجر در سراسر يا بخش قابل توجهي از مسير خود در خطر انقراض قرار دارد.
و ـ « مسير مهاجرت‌» به تمامي مناطق خشكي و آبي اطلاق مي‌شود كه يك‌گونه مهاجر در آن سكني گزيده‌، موقتاً توقف كرده يا از فراز آنها در هر زماني از مسير عادي مهاجرتش عبور مي‌كند.
ز ـ « زيستگاه» به هر منطقه‌اي در مسير مهاجرت يك‌گونه مهاجر اطلاق مي‌شود كه داراي شرايط مناسب زيستي براي آن گونه باشد.
ح ـ « كشور مسير مهاجرت‌» براي يك گونه مهاجر خاص به‌ هر كشوري (و درصورت اقتضاء هر طرف متعاهد ديگر موضوع جزء (ك‌) اين بند) كه بر قسمتي از مسير مهاجرت يك گونه مهاجر اعمال صلاحيت مي‌كند يا كشور صاحب پرچم كشتي‌هايي كه خارج از محدوده قلمرو ملي مشغول صيد آن گونه مهاجر مي‌باشد، اطلاق مي‌شود.
ط ـ « صيد» به گرفتن‌، شكار، صيد، اسارت‌، آزار، كشتن عمدي يا تلاش براي انجام هر عملي از اين قبيل اطلاق مي‌شود.
ي ـ واژه « موافقتنامه‌» به موافقتنامه بين‌المللي كه در ارتباط با حفظ يك يا چند گونه مهاجر مي‌باشد، همان‌گونه كه در مواد (4) و (5) اين كنوانسيون پيش‌بيني‌شده‌، اطلاق مي‌شود، و
ك ـ « طرف متعاهد» به يك كشور يا هر سازمان وحدت اقتصادي منطقه‌اي تأسيس‌شده توسط كشورهاي مستقل اطلاق مي‌شود كه در زمينه مذاكره‌، انعقاد و اعمال موافقتنامه‌هاي بين‌المللي درخصوص موضوعات مشمول اين كنوانسيون داراي صلاحيت است و اين كنوانسيون درمورد آن لازم‌الاجراء است .
(2)ـ سازمانهاي وحدت اقتصادي منطقه‌اي كه طرف متعاهد اين كنوانسيون هستند درمورد موضوعات مشمول صلاحيت خود بايد حقوق مربوط را به ‌نام خود استفاده كنند و وظايفي را كه اين كنوانسيون به كشورهاي عضو آن سازمان محول كرده‌، انجام دهند. در چنين مواردي كشورهاي عضو اين سازمانها حق ندارند كه از اين حقوق به صورت انفرادي استفاده كنند.
(3)ـ هر جا در اين كنوانسيون اتخاذ تصميم‌گيري با اكثريت دو سوم يا اتفاق آراء « طرفهاي متعاهد حاضر و رأي دهنده‌» پيش‌بيني شده باشد به معني « طرفهاي متعاهد حاضري است كه رأي مثبت يا منفي مي‌دهند». طرفهاي متعاهدي كه از رأي‌گيري امتناع مي‌ورزند در شمار « طرفهاي متعاهد حاضر و رأي‌دهنده‌» براي تعيين اكثريت به حساب نمي‌آيند.