مقدمه:

اعضاي پروتکل
که عضو کنوانسيون تنوع زيستي مي باشند که از اين پس «کنوانسيون» ناميده مي شود؛
باتوجه به بندهاي (3) و (4) ماده (19) و بند (ز) ماده (8) و ماده (17) کنوانسيون، با عنايت به تصميم 5/II مورخ 17 نوامبر 1995 (1374/8/26) فراهمايي اعضاي کنوانسيون درباره تهيه پروتکل ايمني زيستي به خصوص درباره نقل و انتقال برون مرزي موجودات زنده تغيير شکل يافته که حاصل فناوري زيستي جديد هستند و ممکن است اثرات زيان آوري بر حفظ و استفاده پايدار از تنوع زيستي داشته باشند و تدوين دستورالعمل هاي مناسبي براي بررسي توافق از قبل اطلاع داده شده، با تاکيد مجدد بر رويکرد احتياطي اصل (15) اعلاميه ريو در خصوص محيط زيست و توسعه، با آگاهي از گسترش سريع فناوري زيستي جديد و توجه روزافزون افکارعمومي به اثرات بالقوه زيان آور آن بر تنوع زيستي و نيز در نظر گرفتن خطراتي که براي سلامت انسان در بر دارد، با تصديق اين که اگر فناوري زيستي جديد با معيارهاي ايمني مناسب براي سلامت انسان و محيط زيست توسعه يافته و مورد استفاده قرار گيرد، توان بالقوه زيادي براي تامين رفاه بشر دارد، با درک اهميت حياتي مراکز مبدا و مراکز تنوع ژنتيکي براي انسان، با در نظر گرفتن قابليت هاي محدود بسياري از کشورها به ويژه کشورهاي در حال توسعه براي مقابله با ماهيت و ميزان خطرات بالقوه و شناخته شده مرتبط با موجود زنده تغيير شکل يافته، با تشخيص اين که موافقتنامه هاي تجاري و زيست محيطي بايد براي رسيدن به توسعه پايدار به طور متقابل از يکديگر حمايت کنند، با تاکيد براين که اين پروتکل به گونه اي تفسير نخواهدشد که بعنوان تغيير در حقوق و تعهدات يک عضو به موجب موافقتنامه هاي بين المللي موجود بکار رود و با درک اين که هدف از موارد فوق اين نيست که اين پروتکل را تابع ديگر موافقتنامه هاي بين المللي قرار دهد، در موارد زير توافق نموده اند: