ماده 11 ـ
طرفين معظمين متعاهدين متعهد مي‌شوند كه عايقي در راه تجارت متقابل يكديگر به وسيله منع يا تحديد واردات يا صادرات يا ترانزيت كه‌با همان شرايط نسبت به تجارت دولت كامله‌الوداد قابل اجرا نباشد ايجاد ننمايند.
هيچ گونه استثنايي نسبت به اين قاعده معمول نخواهد شد جز در موارد زير و آن هم به شرط اين كه نسبت به كشورهايي كه در شرايط متساوي‌مي‌باشند قابل اجرا باشد:
الف ـ به منظور حفظ امنيت عمومي.
ب ـ در مواقع استثنائي مانند پيش‌بيني جنگ يا حوادث فوق‌العاده.
ج ـ براي رعايت و حفظ بيطرفي.
د ـ براي انحصارات دولتي كه فعلاً مجري بوده و يا در آينده ممكن است برقرار شود.
ه ـ براي اين كه ممنوعيتها و يا محدوديتهايي كه به موجب قوانين داخلي براي توليد يا فروش و يا براي حمل و نقل يا مصرف كالاهاي داخلي وضع‌شده و يا ممكن است در آتيه وضع شود نسبت به كالاهاي مشابه خارجي اجرا گردد.
و ـ در باب نظامات صحي و حمايت حيوانات و نباتات مفيد در مقابل امراض و حشرات و طفيلي‌هاي مضر و بالاخص براي حفظ بهداشت عمومي‌طبق اصول بين‌المللي مصوبه در اين باب.
ز ـ براي هر امري كه مربوط است به تجارت با كشورهايي كه در آن جا تجارت در انحصار دولت است.
