ماده 12ـ
دعوت شاهد يا كارشناس به خارج از كشور
1ـ اگر در جريان تحقيقات مقدماتي يا دادرسي در قلمرو يكي از طرفهاي متعاهد نياز به حضور شاهد يا كارشناس مقيم قلمرو طرف ديگر نزد مقام صلاحيتدار باشد، احضارنامه از طريق مقام صلاحيتدار طرف تقاضا شونده ارسال مي‌شود.
2ـ احضارنامه نبايد متضمن ضمانت اجرائي براي احضار شده، در صورت عدم حضور باشد.
3ـ در مورد شاهد يا كارشناسي كه شخصاً به دعوت مرجع صلاحيتدار طرف متعاهد تقاضاكننده حضور پيدا كرده، نمي‌توان طرح دعوي كيفري جنحه يا جنايت نمود.
فرد مزبور را نمي‌توان به خاطر جرمي كه قبلاً مورد رسيـدگي قرار گرفته و مربوط به احضار وي براي ديگر جرائم ارتكابي قبل از عبور از مرز طرف متعاهد تقاضاكننده باشد، دستگير يا مجازات نمود. افراد فوق‌الذكر را نمي‌توان در ارتباط با شهادتشان تحت پيگرد يا محاكمه قرارداد يا دستگير يا مجازات نمود.
4ـ شاهد يا كارشناس بايد ظرف پانزده روز پس از اعلام مرجع تقاضاكننده مبني بر عدم لزوم حضور افراد يادشده قلمرو طرف متعاهد تقاضاكننده را ترك كند، در غيراين صورت از امتياز فوق‌الذكر برخوردار نخواهد بود. ايامي كه در طي آن افراد ياد شده به دلايل خارج از كنترل آنها نتوانند قلمرو طرف متعاهد را ترك كنند، جزء اين مدت محسوب نمي‌شود.
5 ـ شهود و كارشناساني كه براساس احضار در قلمرو طرف متعاهد ديگر حضور مي‌يابند، حق دارند مخارج سفر و اقامت در خارج و جبران عدم دريافت دستمزد در محل كار در روزهاي سفر را مطالبه نمايند. حق‌الزحمه كارشناسي نيز در صورت مطالبه به عهده طرف تقاضاكننده مي‌باشد. در اين احضارنامه بايد قبول پرداخت اين هزينه‌ها قيد شود. در صورت تقاضا پيش‌پرداخت هزينه‌ها تأديه خواهد شد.
6 ـ شخصي كه به عنوان شاهد يا كارشناس نزد مرجع طرف متعاهد تقاضاكننده احضار شده در صورتي حق امتناع از ارائه ادله را دارد كه موضوع در قوانين طرف تقاضاشونده يا تقاضاكننده پيش‌بيني شده باشد. مراجع دادگستري طرف تقاضاكننده بايد در صورت لزوم گواهي قوانين مربوط به حقوق و وظايف مذكور را ضميمه نمايد.
