ماده 27 ـ
مساعدت براي وصول
1ـ مقـامات صلاحيتدار دو دولت متعاهد تعهد مي‌نمايند در مورد وصول ماليات به انضمام هزينه‌هاي مالي، هزينه‌ها و مجازاتهاي مدني مرتبط با اين‌گونه ماليات كه در اين ماده به عنوان « مطالبه درآمد مالياتي» ناميده خواهد شد، با يكديگر مساعدت كنند.
2ـ درخواست مساعدت از طرف مقام صلاحيتدار يك دولت متعاهد براي « مطالبه درآمد مالياتي» مي‌بايست منضم به گواهي‌نامه‌اي از طرف آن مقام مبني‌بر آنكه طبق قوانين آن دولت، اين « مطالبه درآمد مالياتي» به قطعيت رسيده است، باشد. از لحاظ اين ماده « مطالبه درآمد مالياتي» وقتي قطعي خواهد بود كه يك دولت متعاهد طبق قوانين داخلي خود حق وصول اين « مطالبه درآمد مالياتي» را داشته باشد و مؤدي مالياتي هيچ نوع حقي را براي جلوگيري از وصول آن نداشته باشد.
3ـ « مطالبه درآمد مالياتي» يك دولت متعاهد كه وصول آن توسط مقام صلاحيتدار دولت متعاهد ديگر پذيرفته شده است، همانند « مطالبه درآمد مالياتي» خود آن دولت ديگر كه به قطعيت رسيده است، توسط آن دولت متعاهد ديگر مطابق با قوانين مربوط به وصول مالياتهاي آن دولت ديگر وصول خواهد شد.
4ـ مبالغ وصول شده توسط مقام صلاحيتدار يك دولت متعاهد به موجب اين ماده، به مقام صلاحيتدار دولت متعاهد ديگر تقديم خواهد شد. با اين وجود، جز در مواردي كه مقامات صلاحيتدار دولتهاي متعاهد به گونه ديگري توافق نمايند، مخارج معمولي هزينه شده براي مساعدت در وصـول، برعهده دولت نخست و هرگونه مخارج فوق‌العـاده هزينه شده بر عهده دولت ديگر خواهد بود.
5 ـ به موجب اين ماده، هيچگونه مساعدتي براي « مطالبه درآمد مالياتي» يك دولت متعاهد در مورد مؤدي مالياتي كه « مطالبه درآمد مالياتي» وي مرتبط با مدتي باشد كه طي آن مدت مؤدي مزبور مقيم دولت متعاهد ديگر بوده است، انجام نخواهد شد.
6 ـ علي‌رغم مقررات ماده (2) اين موافقتنامه (مالياتهاي موضوع موافقتنامه)، مقررات اين ماده شامل كليه مالياتهاي وصول شده توسط يا از طرف آن دولت متعاهد خواهد شد.
7 ـ مقررات اين ماده چنين تعبير نخواهد شد كه هر يك از دو دولت متعاهد را وادار سازد كه اقدامات اداري كه ماهيتاً متفاوت از آنچه در وصول مالياتهاي خود معمول مي‌دارد، يا مغاير با سياست عمومي (نظم عمومي) آن دولت باشد، به‌كار برد.
