ماده 12 ـ
حل وفصل اختلافات ميان يك طرف متعاهد و سرمايه‌گذار طرف متعاهد ديگر
1ـ چنانچه اختلافي ميان طرف متعاهد سرمايه‌پذير و يك سرمايه‌گذار طرف متعاهد ديگر درباره يك سرمايه‌گذاري بروز كند، طرفهاي اختلاف در ابتدا تلاش خواهند كرد كه اختلاف را از طريق مذاكره و مشاوره به‌صورت دوستانه حل و فصل كنند.
2ـ چنانچه اين اختلاف ظرف مدت شش ماه از تاريخ اطلاع از درخواست حل و فصل دوستانه حل و فصل نشود، سرمايه‌گذار مي‌تواند اختلاف را به دادگاههاي صالح يا داوري طرف متعاهد سرمايه‌پذير و يا به داوري بين‌المللي ارجاع نمايد.
3ـ هرگاه سرمايه‌گذار اختلاف را به محكمه صلاحيتدار يا دادگاه طرف متعاهد سرمايه‌پذير يا به داوري بين‌المللي ارجاع دهد، اين انتخاب نهايي خواهد بود.
4ـ هرگاه اختلاف به داوري بين‌المللي ارجاع شود، سرمايه‌گذار مي‌تواند اختلاف را ارجاع نمايد به:
الف ـ مركز بين‌المللي حل و فصل اختلافات سرمايه‌گذاري كه به‌موجب كنوانسيون حل و فصل اخـتلافات سرمايه‌گذاري بين دولتـها و اتباع دولتـهاي ديگر كه در تاريخ هجدهم مارس 1965 ميلادي (برابر با 1343/12/27هجري شمسي) در واشنگتن براي امضاء مفـتوح شده تشكيل گرديده است. چنانچه يا به محض اينكه هر دو طرف متعاهد به كنوانسـيون مذكور پيوستـه باشـند، هر طرف متعاهد بدينوسيله موافقت خود را نسبت به اين شيوه داوري اعلام مي‌دارد، يا
ب ـ يك ديوان داوري موردي كه برطبق قواعد داوري كميسيون حقوق تجارت بين‌الملل سازمان ملل (آنسيترال) تشكيل مي‌شود، يا
ج ـ هر داوري بين‌الملـلي يا ديـوان داوري موردي كه طرفـهاي اختلاف درمورد آن توافق نمايند.
5 ـ رأي داوري قطعي و براي طرفهاي اختلاف لازم‌الاتباع خواهد بود.
