ماده 4 ـ
محتواي برنامه‌هاي عمل ملي
كشورهاي متعاهد مبتلابه منطقه مي‌توانند متناسب با شرايط خود و همراه با ساير موارد مطالب موضوعي زير را در تهيه استراتژيهاي ملي خود براي‌اقدامات مربوط به بيابان‌زدايي و كاهش اثرات خشكسالي، مطابق با ماده 5) كنوانسيون مورد توجه قرار دهند-
الف ـ افزايش ظرفيتها، آموزش و آگاهي عموم، همكاريهاي فني، علمي و فن‌آوري و منابع و روشهاي مالي،
ب ـ فقرزدايي و بهبود كيفيت زندگي انساني،
پ ـ دستيابي به امنيت غذايي، توسعه و مديريت پايدار فعاليتهاي كشاورزي، دامداري، جنگلداري و فعاليتهاي چند منظوره،
ت ـ مديريت پايدار منابع طبيعي به ويژه مديريت عادلانه حوزه‌هاي آبگير،
ث ـ مديريت پايدار منابع طبيعي در مناطق مرتفع،
ج ـ مديريت منطقي و حفاظت از منابع خاك و استحصال و بهره‌برداري موثر از منابع آب،
چ ـ تهيه و كاربرد طرحهاي فوريتي براي كاهش اثرات خشكسالي،
ح ـ تاسيس يا تقويت سيستمهاي هشدار سريع، اطلاعاتي، ارزيابي و پيگيري امور در مناطقي كه در معرض تهديد بيابان‌زايي و خشكسالي بوده با در‌نظر گرفتن عوامل آب و هوايي اقليمي، آب‌شناسي، زيست شناسي، خاك، اجتماعي و اقتصادي،
خ ـ توسعه، مديريت و استفاده موثر از منابع گوناگون انرژي از جمله تشويق منابع جايگزين،
د ـ حفاظت و بهره‌برداري پايدار از تنوع گونه‌هاي زيستي مطابق با تمهيدات كنوانسيون تنوع زيستي،
ذ ـ توجه به جنبه‌هاي جمعيتي در رابطه با بيابان‌زايي و خشكسالي،
ر ـ تقويت يا ايجاد چهارچوبهاي تشكيلاتي و قانوني براي اجراي كنوانسيون و به منظور تمركززدايي ساختار اداري و وظيفه‌اي مربوط به بيابان‌زدايي و‌خشكسالي با مشاركت جوامع و اجتماعات مبتلابه به صورت عام،
