ماده 7 ـ
منابع مالي و روشهاي آن
1 ـ با توجه به اهميت بيابان‌زدايي و كاهش اثرات خشكسالي در منطقه آسيا، اعضاي متعاهد بايد با توجه به مواد 20) و 21) كنوانسيون، در بسيج‌منابع مالي اساسي و دسترسي به روشهاي مالي مربوطه تلاش نمايند.
2 ـ كشورهاي مبتلابه منطقه منفردا يا مشتركا براساس كنوانسيون و برمبناي روش هماهنگي ارايه شده در ماده 8) آن و همچنين براساس سياستهاي‌توسعه ملي بايستي-
الف ـ روشهايي اتخاذ كنند كه موجب منطقي شدن و تقويت روشهاي تامين اعتبارات مالي از طريق سرمايه‌گذاري دولتي و خصوصي به منظور رسيدن‌به نتايج مطلوب در جهت بيابان‌زدايي و كاهش اثرات خشكسالي گردد،
ب ـ تعيين نيازهاي همكاريهاي بين‌المللي در جهت حمايت از كوششهاي ملي بخصوص در زمينه فني و فن‌آوري و مالي را تعيين و تعريف نمايند،
پ ـ ارتقاي مشاركت دوجانبه و يا چندجانبه نهادها براي همكاري مالي جهت اطمينان از اجراي كنوانسيون را تشويق نمايند.
3 ـ اعضاي متعاهد بايد تا حد امكان روند سوق دادن اعتبارات به طرف كشورهاي مبتلابه را در منطقه تسهيل نمايند.
