ماده 5 ـ
برنامه‌هاي عمل زيرمنطقه‌اي و مشترك
1 ـ براساس ماده 11) اين كنوانسيون، كشورهاي مبتلابه آسيايي مي‌توانند با ساير اعضاي متعاهد در تهيه و اجراي برنامه عمل زيرمنطقه‌اي و مشترك‌مشورت و همكاري نموده و به تكميل اقداماتي كه كارايي بيشتر در اجراي برنامه‌هاي عمل ملي دارد، بپردازد. درهرصورت اعضاي ذيربط مي‌توانند از‌سازمانها و نهادهاي زيرمنطقه‌اي از جمله دوجانبه و ملي و تخصصي براي تهيه، هماهنگي و اجراي برنامه‌ها استفاده نمايند. اينگونه سازمانها يا نهادها‌همچنين مي‌توانند به عنوان مركز ارتباط براي ارتقا و هماهنگي برنامه‌ها و اقدامات براساس مواد 16) تا 18) كنوانسيون عمل نمايند.
2 ـ طرفهاي مبتلابه منطقه آسيا در تهيه و اجراي برنامه‌هاي عمل زيرمنطقه‌اي و يا مشترك در ميان ساير فعاليتها، اقدامات ذيل را به عمل آورند-
الف ـ با هماهنگي نهادهاي ملي، اولويتهاي مربوط به بيابان‌زدايي و كاهش اثرات خشكسالي را تعيين نمايند تا برنامه‌ها و يا فعاليتهايي كه مي‌توانند به‌نحو موثرتري انجام پذيرد به شكل بهتري انجام شود،
ب ـ ظرفيتها و تواناييهاي اجرايي نهادهاي منطقه‌اي، زيرمنطقه‌اي و يا ملي مربوطه را ارزيابي نمايند،
پ ـ برنامه‌هاي موجود مرتبط با بيابان‌زايي و خشكسالي تمام يا تعدادي از كشورهاي متعاهد منطقه يا زيرمنطقه و همچنين ارتباط آن با برنامه‌هاي‌عمل ملي را ارزيابي نمايند،
ت ـ در برنامه‌هايي كه همكاريهاي بين‌المللي شامل منابع مالي و فني مي‌گردد با توجه به روح همكاري، ترتيبات مناسب دو يا چند حمايت از برنامه‌ها‌تدوين نمايند.
3 ـ برنامه‌هاي عمل زيرمنطقه‌اي و يا مشترك، ممكن است شامل برنامه‌هاي مشترك توافق شده براي مديريت پايدار منابع طبيعي مشترك مرزي مرتبط‌با بيابان‌زايي، اولويتهاي همكاري و ساير اقدامات مربوط به ظرفيت‌سازي، همكاريهاي علمي و فني بخصوص مشاركت در اطلاع رساني و برقراري‌سيستم هشدار سريع و روشهاي تقويت سازمانها و نهادهاي زيرمنطقه‌اي باشد.
