ماده 11 ـ
تهيه برنامه‌هاي عمل زيرمنطقه‌اي و محتواي آنها
برنامه‌هاي عمل زيرمنطقه‌اي بايستي به نحوي تهيه شوند كه مسايل زيرمنطقه را بهتر مورد توجه قرار دهند. اين برنامه‌ها در موارد مورد نياز بايد‌روشهايي براي مديريت مشترك منابع طبيعي ايجاد كنند. چنين روشهايي بايستي به طور موثر مشكلات فرامرزي همراه با بيابان‌زايي و يا خشكسالي را‌رفع نموده و از اجراي هماهنگ برنامه‌هاي عمل ملي حمايت نمايند. زمينه‌هاي داراي اولويت براي برنامه‌هاي عمل ملي زيرمنطقه‌اي بايد به طور‌مقتضي بر موارد ذيل تاكيد نمايد-
الف ـ برنامه‌هاي مشترك براي مديريت پايدار منابع طبيعي فرامرزي از طريق روشهاي دوجانبه و چندجانبه به شكل مناسب،
ب ـ هماهنگي برنامه‌ها براي ايجاد منابع انرژي جايگزيني،
پ ـ همكاري در مديريت و كنترل آفات و همچنين امراض گياهي و حيواني،
ت ـ ظرفيت‌سازي، آموزش و برنامه‌هاي آگاهي عمومي كه در سطح زيرمنطقه‌اي بهتر هماهنگ و حمايت مي‌شوند،
ث ـ همكاري فني و علمي بالاخص در زمينه‌هاي آب و هواشناسي و آب‌شناسي شامل شبكه‌اي براي جمع‌آوري اطلاعات و ارزيابي تسهيم اطلاعات‌و نظارت بر پروژه و هماهنگي و اولويت‌بندي كردن فعاليتهاي توسعه‌اي و تحقيقي،
ج ـ سيستمهاي اخطار سريع و برنامه‌ريزي مشترك براي كاهش اثرات خشكسالي شامل اقداماتي براي برطرف كردن مشكلات ناشي از مهاجرتهاي‌زيست محيطي،
چ ـ شناسايي راههاي تسهيم تجارب به ويژه در خصوص مشاركت جمعيتها و اقشار محلي و ايجاد يك محيط قادرسازي براي مديريت پيشرفته استفاده‌از زمين و استفاده از فن‌آوري مناسب،
ح ـ تقويت ظرفيت سازمانهاي زيرمنطقه‌اي به منظور ايجاد هماهنگي و فراهم نمودن خدمات فني و همچنين ايجاد و تقويت مراكز و موسسات‌زيرمنطقه‌اي،
خ ـ توسعه سياستهايي در زمينه‌هايي مانند تجارت كه داراي اثراتي بر مناطق مبتلابه مي‌باشد شامل سياستهايي براي هماهنگي رژيمهاي تجاري‌منطقه‌اي و براي زيربناي مشترك.
