ماده 104 ـ
پرسنلي كه يك يا چند عضو خود يا بخشي از آن را بري هميشه از دست دهند يا بيش از يك سال از خدمت منفك و تحت معالجه قرار‌گيرند و يا بعلت فقدان سلامتي تمام يا بخشي از توان كاري خود را از دست بدهند و تا يكسال كارائي خود را به دست نياورند چنانچه در يكي از موارد‌مذكور در ماده فوق اين وضعيت براي آنان بوجود آمده باشد جانباز و در ساير موارد معلول شناخته مي‌شوند.
جانبازان و معلولين از نظر وضعيت خدمتي مشمول يكي از بندهاي زير خواهند بود.
الف ـ پرسنلي كه خسارت وارده بر عضو يا اعضاء آنان و يا ميزان كارايي از دست رفته ايشان جزئي بوده و امكان ادامه خدمت بدون مشقت براي‌آنان وجود داشته باشد به خدمت ادامه مي‌دهند.
ب ـ پرسنلي كه خسارت وارده بر عضو يا اعضاء آنان و يا ميزان كارآئي از دست رفته ايشان در حدي است كه ادامه خدمت براي آنان توأم با مشقت‌مي‌باشد لكن شخصاً مايل به ادامه خدمت باشند به خدمت ادامه مي‌دهند و در صورت عدم تمايل حسب مورد به عنوان جانباز يا معلول بازنشسته‌مي‌گردند.
ج ـ پرسنلي كه خسارت وارده بر عضو يا اعضاء آنان و يا ميزان كارائي از دست رفته ايشان در حدي باشد كه امكان ادامه خدمت را از آنان سلب‌نمايد و پرسنلي كه بيش از يك سال منفك از خدمت و تحت معالجه باشند حسب مورد به عنوان جانباز يا معلول بازنشسته مي‌گردند.
تبصره 1 ـ تشخيص تطبيق وضعيت پرسنل با اين ماده و بندهاي آن از نظر پزشكي بر عهده كميسيون عالي پزشكي برابر دستورالعمل مربوطه‌مي‌باشد.
تبصره 2 ـ پرسنلي كه بر اساس اين ماده بازنشسته مي‌گردند چنانچه حداكثر تا پنج سال پس از بازنشستگي سلامت خود را به نحوي باز يابند كه به‌تشخيص كميسيون عالي پزشكي امكان ارجاع شغل به آنان وجود داشته باشد در صورتي كه واحد صلاحيت اعاده به خدمت باشند با تمايل شخصي و‌با تصويب مقامات مذكور در ماده 72 اين قانون با درجه يا رتبه قبل از بازنشستگي به خدمت اعاده مي‌گردند.
