ماده 1 ـ
الف ـ در اين قانون منظور از "وزارتخانه" و "وزير" به ترتيب، "وزارت اطلاعات جمهوري اسلامي ايران" و "وزير اطلاعات" است.
ب ـ استخدام : عبارت است از پذيرفتن شخص به خدمت در وزارتخانه.
ج ـ خدمت وزارتخانه: عبارت از اشتغال به كاري است كه مستخدم به موجب حكم رسمي مكلف به انجام آن مي‌شود.
د ـ حكم رسمي: عبارت است از دستور كتبي مقامات صلاحيت‌دار وزارتخانه در حدود قوانين مربوطه.
ه ـ شغل : عبارت است از مجموع وظايف و مسئوليت‌هاي مرتبط، مستمر و مشخصي كه از طرف وزارتخانه به عنوان كار واحد شناخته مي‌شود.
و ـ رسته شغلي: عبارت از مجموع رشته‌هاي مشاغلي است كه از لحاظ نوع كار، اهميت، وظايف، مسئوليت‌ها، رشته تحصيلي و تجربي و‌آموزش وابستگي و ارتباط نزديكي با هم داشته باشند.
ز ـ پست سازماني: عبارت از جايگاهي است كه در سازمان وزارتخانه به طور مستمر براي يك شغل و ارجاع به يك مستخدم در نظر گرفته شده‌است. اعم از اين كه داراي متصدي با فاقد آن باشد.
ح ـ گزينش: عبارت از احراز صلاحيت داوطلبان از نظر عقيدتي، سياسي، اخلاقي و توانايي انجام كار مي‌باشد.
ط ـ مأموريت عبارت است از:
1 ـ محول شدن وظيفه موقت به مستخدم غير از وظيفه اصلي كه در پست سازماني خود دارد.
2 ـ اعزام مستخدم به طور موقت به ديگر وزارتخانه‌ها، مؤسسه‌ها و شركت‌هاي دولتي و غير دولي، نيروهاي نظامي و انتظامي، نهادهاي انقلاب‌اسلامي، شهرداري‌ها و شركت‌هايي كه شمول قانون بر آن‌ها مستلزم ذكر نام است و يا داراي قانون خاص مي‌باشند.
3 ـ اعزام مستخدم براي طي دوره‌هاي آموزشي يا كارآموزي در داخل يا خارج از كشور.
ي ـ انتقال: عبارت است از به خدمت درآمدن مستخدم رسمي وزارتخانه با موافقت و صلاحديد مسئولان ذيربط و حفظ پيشينه خدمت بدون‌قطع جريان خدمت وي در ساير وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها، مؤسسات و شركت‌هاي دولتي يا وابسته به دولت، نهادهاي انقلاب اسلامي، نيروهاي نظامي‌و انتظامي و شهرداري‌ها.
تبصره ـ اصطلاحات ديگري كه در اين قانون تعريف نشده است، تابع تعاريف مندرج در قانون استخدام كشوري مي‌باشند.
