ماده1ـ

در اين آيين‌نامه اصطلاحات زير در معاني مشروح مربوط به كار مي‌رود:
1ـ پژوهش: كار نظام‌مند و خلاق كه به منظور افزايش ذخيره دانش علمي و كاربرد عملي آن انجام مي‌گيرد و شامل موارد زير است:
الف: پژوهش بنيادي: كار تجربي يا نظري كه عمدتاً به منظور كسب آگاهيهاي جديد از منشا پديده يا واقعيتها انجام مي‌شود.
ب: پژوهش كاربردي: كاوش اصيل به منظور كسب دانش علمي و فني جديد با كاربرد عملي خاص.
ج: پژوهش توسعه‌اي: كار نظام‌مند كه با استفاده از دانش حاصل از تحقيقات يا تجربه عملي در جهت توليد مواد، فرآورده‌ها يا تمهيدات جديد، ابداع يا استقرار فرآيندها، نظام‌ها يا خدمات جديد با رويكرد بازار انجام مي‌شود.
2ـ فعاليتهاي علمي و فناوري: همه فعاليتهاي نظام‌مند كه ايجاد، پيشبرد، اشاعه و كاربرد دانش علمي و فني در همه حوزه‌هاي علمي و فناوري يعني علوم انساني، پايه، كشاورزي و منابع طبيعي، مهندسي، پزشكي را در بر مي‌گيرد و شامل توليد فناوري، انتقال فناوري، بومي‌سازي فناوري، جذب فناوري و انتشار فناوري مي‌باشد.
3ـ دستگاهها: كليه دستگاههاي موضوع ماده (160) قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي جمهوري اسلامي ايران
4ـ تبصره: بند « و» تبصره 9 قانون بودجه 1386 كل كشور