ماده 2 ـ
وزارت كشاورزي و منابع طبيعي يا مراجعي كه اختيار صدور پروانه قطع درختان را دارند در موارد زير مكلف به صدور پروانه درختان با رعايت ساير مقررات مذكور در اين آئيننامه ميباشند:
1 ـ درخت غير مثمر كه به سن بهره وري متناسب رسيده باشد و يا درخت مثمر كه دوره بهره دهي آن منقضي شده باشد.
2 ـ درخت به آفت يا بيماري مبتلا شده و ميزان ابتلا بحدي باشد كه به بعض يا تمام درختان ناحيه آسيب برساند يا ادامه حيات درخت مفيد يا مقدور نباشد.
3 ـ قطع درخت به منظور احداث يا تعريض راه يا حفر كانال و مجاري آب يا خطوط برق يا لوله كشي نفت و گاز يا به علت خطر سقوط آن ضرور باشد.
4 ـ زميني كه در آن درخت وجود دارد براي توسعه كشاورزي و بهره برداري بيشتر يا احداث كارخانه يا ايجاد تأسيسات دامپروري و مرغداري و نظائر آن مورد نياز بوده و قطع درخت ضرور باشد.
5 ـ قطع درخت بمنظور ايجاد تأسيسات مورد نياز شركتهاي تعاوني روستائي يا شركتهاي سهامي‌زراعي و يا تعاونيهاي توليد روستائي و يا واحدهاي مكانيزه و يا شركتهاي كشت و صنعت و يا واحدهاي صنعتي و معدني باشد.
6 ـ قطع درخت بمنظور غرس مجدد در همان محل باشد.
7 ـ قطع درخت بمنظور استفاده از آن در بناي مدارس يا مساجد يا ساير بناهاي روستائي باشد.
تبصره 1 ـ در پروانه قطع درخت بايد مدت اعتبار آن كه از يك سال تجاوز نخواهد كرد قيد شود و در صورت انقضاء مدت قطع درخت مستلزم اخذ پروانه جديد خواهد بود.
تبصره 2 ـ هرگاه قطع درخت به عللي غير از موارد هفت گانه مذكور در اين ماده ضرورت پيدا كند صدور پروانه با رعايت مقررات مربوط در هر مورد منحصراً با اجازه وزارت كشاورزي و منابع طبيعي خواهد بود.
