مصوبه
شماره 8888-11111
مورخ 1353/5/8
ماده 3 ـ
اجازه مذاكره و انعقاد قرارداد
1 ـ منابع نفتي و صنعت نفت ايران ملي است و اعمال حق مالكيت ملت ايران نسبت به منابع نفتي ايران در زمينه اكتشاف، توسعه، توليد،بهره‌برداري و پخش نفت در سرتاسر كشور و فلات قاره منحصراً به عهده شركت ملي نفت ايران است كه رأساً يا به وسيله نمايندگي‌ها و پيمانكاران خود‌در آن باره اقدام خواهد كرد.
2 ـ شركت ملي نفت ايران مي‌تواند به منظور اجراي عمليات اكتشاف و توسعه نفت در بخشهاي آزاد نفتي با هر شخص اعم از ايراني و خارجي‌وارد مذاكره شود و قراردادهايي را كه مقتضي بداند بر مبناي پيمانكاري و با رعايت مقررات و مصرحات اين قانون تنظيم و امضاء نمايد.
قراردادهاي مزبور بعد از تأييد هيأت وزيران به موقع اجراء گذارده خواهد شد.
3 ـ شركت ملي نفت ايران مي‌تواند به منظور ايجاد پالايشگاه و اجراي عمليات پالايش نفت در داخل كشور رأساً يا از طريق مشاركت با هر‌شخص اعم از ايراني و خارجي اقدام نمايد مشاركتهايي كه به اين منظور انجام مي‌شود مشروط به رعايت شرايط زير خواهد بود:
الف ـ سهم شركت ملي نفت ايران هيچ گاه نبايد از پنجاه درصد كمتر باشد.
ب ـ مدت مشاركت در هر قرارداد به تشخيص و نظر شركت ملي نفت ايران معين خواهد شد ولي در هر حال اين مدت از بيست سال تجاوز‌نخواهد كرد.
4 ـ در مورد بند 3 بالا كليه نفت خامي‌كه به پالايشگاه تحويل مي‌شود به قيمت رايج بازار حساب خواهد شد و منافع پالايش مشمول ماليات بر‌درآمد دولت ايران خواهد بود.
5 ـ شركت ملي نفت ايران مي‌تواند براي انجام عمليات نفتي در خارج كشور با هر شخص و به‌هر طريق كه مقتضي مي‌داند مشاركت نمايد و‌مقررات اين قانون نسبت به عمليات شركت ملي نفت ايران در خارج كشور مجري نخواهد بود.
